Razum i osećajnost

Ovaj italijanski kompozitor i dirigent, rođen je oko 1730. godine u porodici muzičara u Napulju. Kada se porodica preselila u London 1752. godine, sa njom je i Đordani došao u englesku prestonicu, gde je posle samo tri godine predstavio svoju prvu operu. U Londonu je bio aktivan kao kompozitor i impresario, postavljajući na različite scene oko pedeset operskih dela.

Početkom sedme decenije 18. veka, Đordani je nastupao i kao pevač u Kraljevskom pozorištu na Hejmarketu, a 1762. godine seli se u Dablin. U ovom gradu, osnovao je operu 1783. godine, kao i muzičku prodavnicu, ali su zbog finansijskih problema, obe ubrzo zatvorene. Nakon ovih poslovnih poraza, Đordani se 1796. godine povukao iz kulturnog života Dablina, gde je i umro deset godina kasnije.

Opus ovog autora je veoma velik i u njemu preovlađuju scenska dela, na italijanskom i engleskom jeziku, kao i brojna instrumentalna ostvarenja, ali i svetovne vokalne kompozicije. Đordanijeva instrumentalna muzika otkriva uticaj Johana Kristijana Baha i galantnog stila i pokazuje čitav spektar muzičkih žanrova koji su u to vreme cvetali - od kvarteta, kvinteta, trija, sonata za violinu ili flautu, sonata za čembalo obligato, gitaru ili kompozicija sa klavir solo. Kao i u slučaju mnogih drugih autora tog doba, Đordani je svoja dela pisao tako da se prateća deonica može izvoditi na bilo kom instrumentu sa dirkama – čembalu, orguljama ili fortepianu.

Sonate iz opusa 4 koje ćete večeras slušati upravo su jedno od takvih dela, kao što je to jasno naglašeno na naslovnih strani izdanja iz 1773. godine. Violinistkinja Lina Uinskite i pijanista, čembalista i orguljaš Marko Ruđeri, su zato odlučili da ova dvostavačna dela naizmenično izvode na sva tri pomenuta klavijaturna instrumenta, pružajući publici priliku da čuje kakav efekat su imale ove promene i u kojoj meri se menja karakter kompozicija.

Urednica emisije: Ivana Neimarević