Misija crkve u savremenom društvu

"U prvim danima Crkve, kada su se ljudi" kao hrišćani sazdavali, a ne rađali" (Tertulijan), oglašeni je pre stupanja u Crkvu imao da prođe kroz prilično dugo razdoblje katiheze (pouke) , tj. pripreme za svetu Tajnu Krštenja. Početkom drugog stoleća u Rimu, na primer, katihetska pouka trajala je dve godine. Tada se podrazumevalo da čovek može da postane član Crkve tek pošto upozna njena učenja i usvoji ih, istinski razumevajući zakone života u njoj. Tokom razdoblja misionarskog širenja hrišćanstva preovladavalo je krštavanje odraslih, a kada se to razdoblje završilo i kada je krštavanje dece postalo - pravilo, katiheza je postala očigledni oblik poslekrštenjskog poučavanja članova Crkve. U zapadnim crkvama katiheza ostaje neophodni preduslov za "konfirmaciju", tj. za svetu Tajnu Miropomazanja, koja se nad detetom obavlja na izmaku detinjstva. Pravoslavna Crkva, pak, održala je predanjsku povezanost Krštenja i Miropomazanja kao dvojedine svete Tajne kroz koju verujući postaje-član Crkve. Mada različite Pravoslavne pomesne Crkve nisu razrešile neki opšteobavezujući oblik poslekrštenjske katiheze, opšte je i jednodušno prihvaćeno da deci treba pružiti hrišćansku pouku i obrazovanje. Ovo opšte uverenje pokazuje da je načelo pre-davanja pravila vere i pravila života članovima Crkve organski i suštinski deo crkvenog Predanja." (Protojerej dr Aleksandar Šmeman)

U ovonedeljnom Hramu o hrišćanskom obrazovanju, nekada, kroz istoriju i sada, misiji crkve, njenim ciljevima, metodima, mestu u životu vernika 21. veka razgovaramo sa teologom Stevanom Jovanovićem, veroučiteljem u Petoj beogradskoj gimnaziji.

Autor i voditelj: Dušanka Zeković.