Umetnost interpretacije – Frančesko Pijemontezi

Mladi švajcarski pijanista Frančesko Pijemontezi, rođen 1983. godine, pažnju javnosti je privukao nakon pobede na uglednom takmičenju Kraljice Elizabete u Briselu 2007. godine. Dve godine kasnije, Bi-Bi-Si ga je imenovao za jednog od „Umetnika nove generacije", te su usledili brojni nastupi sa vodećim svetskim dirigentima i ansamblima. Pijemontezi se nakon završenih studija usavršavao radeći sa Alfredom Brendelom, Marejem Perajom i Aleksisom Vajsenbergom, koji su razvili njegov afinitet prema repertoaru muzike poznog 19. i ranog 20. veka, kao što su dela Bramsa, Lista, Dvoržaka, Ravela, Debisija, Bartoka i drugih. Govoreći o radu sa svojim velikim učiteljima i mentorima, Pijemontezi je pre svega isticao Brendela, za koga je rekao da je kod njega razvio „ljubav prema detaljima".

Kao solista, nastupao je u najprestižnijim svetskim dvoranama, kao što su Vigmor hol, Berlinska filharmonija, bečki Muzikferajn i Koncerthaus, Karnegi hol, da navedemo samo neke od njih, kao i na festivalima La Rok D'anteron, festivalu u Salcburgu, Šlezvig-Holštajnu, Eks-an-Provansu, Lucernu, Verbijeu i drugim. Među njegovim značajnijim projektima, izdvaja se ciklus pod nazivom Mocartova odiseja započet 2016, tokom kojeg je u tri uzastopne koncertne sezone u Vigmor holu izveo kompletne Mocartove sonate.

Pijemontezi je ostvario i više zapaženih diskografskih izdanja, kao što su ona sa Prelidima Kloda Debisija, te dve sveske Godina hodočašća Franca Lista. Iaako se njegov dosadašnji diskografski opus uglavnom se bazirao na radovim kompozitora iz 19. veka, budući da je njegov pijanizam „lirski, delikatnog tušea i orijentisan ka isticanju kolorističkih i dinamičkih mogućnosti klavira", na najnovijem albumu koji je realizovao uz Orkestar Romanske Švajcarske i dirigenta Džonatana Nota, okrenuo se delima nastalim tridesetih, četrdesetih i pedesetih godina prošlog veka, od kojih ćete neka čuti u ovoj emisiji.