Muzej zvuka – Dela Jakobusa de Kerlea

Rođen u Ipru 1531. ili 1532. godine, ovaj umetnik je karijeru započeo kao horista u uglednoj katedrali u Kambreu. Put ga je potom naveo u Orvijeto, jedan od centara Papske države, gde je radio kao kapelmajstor i orguljaš, ali i stupio u sveštenički red. Iako je imao nameštenje u Orvijetu, De Kerle je odlazio i u Veneciju i Rim, kako bi štampao svoja dela, ali i dobijao značajne porudžbine, kao što je ona koju mu je dao jedan od viđenijih rimskih kardinala, Oto fon Valdburg, biskup od Augzburga, tražeći da napiše jedno delo za čuveni Tridentski koncil. Zadovoljan rezultatom, biskup je pozvao De Kerlea da postane rukovodilac njegove privatne muzičke kapele, te je od tada, kompozitor bio čest gost habzburških dvorova u Španiji i nemačkim zemljama. Nakon raspuštanja kapele 1565, De Kerle je na kratko radio u katedrali u rodnom Ipru, gde je zbog sukoba sa drugim sveštenikom ekskomuniciran. Stoga se zaputio u Rim, kako bi dobio oproštaj, a zatim uz pomoć kardinala i nameštenje u Augzburgu, gde je šest godina radio kao orguljaš u katedrali. I u poznim godinama, De Kerle je često menjao mesto boravka, te je nakon neoliko godina u Katedrali u Kambreu, prihvatio nameštenja u Monsu, Kelnu, Beču i konačno u Pragu, gde je preminuo 1591. godine.

Jakobus de Kerle je jedan od poslednjih značajnih predstavnika franko-flamanske polifonije, te se u njegovom opusu spajaju karakteristike ovog stila sa onim koji su u Rimu negovali italijanski renesansni kompozitori, poput Palestrine. On nije koristio hromatizam karakterističan za italijanske madrigale poznog 16. veka, kao ni jednostavnu homofoniju u službi razumevanja teksta - efekat koji su koristili drugi autori koji su stvarali u vreme Tridentskog koncila.

Do danas su ostale sačuvane četvoroglasne i petoglasne mise ovog autora, zatim moteti, psalmi, himne i duhovne pesme, kao i jedna zbirka šestoglasnih svetovnih pesama.

Urednica emisije: Ivana Neimarević