Gramofonija - Simfonije broj 40 i 41 Volfganga Amadeusa Mocarta

Snimci Mocartovih poslednjih simfonija koje je Bem zabeležio u crkvi Isusa Hrista u Berlinu krajem 1961. i početkom sledeće godine, od prvog izdanja ne prestaju da budu u fokusu interesovanja ljubitelja i kolekcionara, o čemu svedoči rasprostranjenost ovih zapisa na velikom broju različitih nosača zvuka koji su aktuelni više od pola veka. Snimatelj je bio švajcarac Valter Alfred Vetler, dok je supervizor snimanja bio Volfgang Loze. Snimci su od početka bili dostupni u stereo i mono verziji, te su do danas aktuelne rasprave o njihovom kvalitetu, prednostima i manama. Zbog toga se i među novim reizdanjima ove ploče mogu pronaći mono snimci, kao što je 200-gramska ploča koju je Dojče gramofon objavio 2009. godine u Japanu. Ova izvođenja su takođe dostupna i na ređe zastupljenim fonogramima kao što je super audio CD, ali su često i deo popularnih kompilacija, sabranih dela i promotivnih izdanja. Ploča PGP-a koju ćemo večeras emitovati je licencna verzija prvog stereo izdanja iz 1963. godine.

Značajno je pomenuti da je originalna verzija ovog albuma objavljena kao speciajlno audiofilsko mono izdanje 1962. godine, u luksuznom omotu sa opsežnim pratećim tekstom koji je potpisao čuveni pijanista, kritičar i kompozitor Erik Verba. Kasnija izdanja su bila znatno svedenija, sa standardnim omotom i programskim komentarom, a najčešći dizajn za ovu ploču je zasnovan na fotografiji Karla Bema sa Mocartovim potpisom, koji se nalazi i na PGP-ovoj verziji.