субота, 09. јан 2021, 20:02
Operska sezona Euroradija 2020/21
Đuzepe Verdi: Travijata
U večerašnjoj emisiji posvećenoj operskoj umetnosti čućete eksluzivni snimak opere „Travijata” Đuzepea Verdija koja je izvedena 17. septembra prošle godine u Velikom teatru u Bordou. Tom prilikom naslovnu ulogu tumačila je američki sopran Rejčel Vilis-Serensen, pored francuskog tenora Benžamena Bernajma kao Alfreda i belgijskog baritona Lionela Lota kao Žorža Žermona. Horom Nacionalne opere iz Bordoa i Nacionalnim orkestrom Bordoa i Akvitanije dirigovao je Pol Daniel.
Kritika ističe posebno muzičku inteligenciju Benžamena Bernajma, koji je ovom prilikom prikazao svu lirsku muževnost Alfreda, prilagođavajući se svojoj partnerki - impozantnoj Rejčel Vilis-Serensen, koju je muzička štampa oktakterisala kao pevačicu „obdarenu jednim od najimpresivnijih glasova današnjeg operskog sveta, koji pleni svojom bojom, mramornom lepotom i snažnom vokalnom projekcijom”.
Sama opera je izvedena isprva u Velikom teatru u Bordou, ali je potom zbog pandemijskih mera prebačena u Auditorijum u ovom gradu kako bi orkestar, ali i publika, imali još više prostora. U svakom slučaju, ovaj zapis svedoči o jednoj odličnoj operskoj kući iz centralne Francuske, koja često ostaje u zapećku mnogo poznatije Pariske opere Bastilja, tako da imamo izuzetnu priliku da slušaoce Trećeg programa upoznamo sa ovom kućom putem snimka koji smo dobili posredstvom razmene članica Euroradija.
Siže Travijate baziran je na romanu Dama s kamelijama Aleksandra Dime sina, a opera je premijerno izvedena 1853. godine u teatru La Feniče u Veneciji, kada je doživela fijasko. Razloge za neuspeh, pre svega, treba tražiti u lošoj pevačkoj podeli, a tek delimično, za to doba, u skandaloznom sadržaju, realističnom zapletu i kostimima. Samo godinu dana kasnije, takođe u venecijanskom pozorištu San Benedeto, publika i kritika jednodušno su prihvatile ovo delo čija atraktivnost ne jenjava ni danas.
Kompozitorovo majstorstvo se pre svega ogleda u muzičkom oblikovanju glavnog ženskog lika čije se psihološke mene odražavaju i u promeni njenog vokalnog izraza – od koloraturnih, ekstrovertnih pasaža iz prvog čina do lirskih, gotovo 'eteričnih' deonica u trećem činu. Violetinu životnu i ljubavnu tragediju Verdi je prikazao sa puno saosećanja i poštovanja, pozivajući slušaoce da se poistovete sa ovim likom i da razumeju surovost i licemerstvo građanskog društvenog poretka koji je slama.
Urednica Ksenija Stevanović
Коментари