Muzika XX veka – Semjuel Barber

Od svoje sedme godine, Barber je pokazivao izuzetan talenat za muziku. Rođen je 1910. godine u mestu Vest Čester u Pensilvaniji u uglednoj, muzici naklonjenoj porodici. Njegova tetka je bila Luiz Homer, vodeći američki kontraalt svog vremena i solistikinja Metropoliten opere, te je Barber od najranijeg detnjistva bio zainteresovan za pozorište i vokalnu muziku. Kao desetogodišnjak, na primer, napisao je operetu Ružino drvo na libreto kuvara koji je radio za njegovu porodicu. Luiz Homer i njen suprug Sidni Homer, kompozitor popularnih pesama, koji je izvršio veliki uticaj na Barberovu estetiku podržali su mladog Barbera da sa 14 godina upiše novoosnovani Kertis Institut za muziku u Filadelfiji. Godine 1928, tokom studija na Institutu upoznao je Đan Karla Menotija, koji će postati njegov profesionalni i životni partner. Meri Kertis Bok, osnivačica Instituta je posle studija postala Barberova zaštitnica, finansijski ga pomažući i promovišući njegovu karijeru. Jedno od Barberovih prvih profesionalnih iskustava bio je pevački angažman, zahvaljujući njegovom kultivisanom baritonu, što je ostavilo snažan pečat na veliku produkciju solo pesama koje zauzimaju dve trećine opusa ovog autora. 

Karijera ovog američkog kompozitora krenula je uzlaznom putanjom počekom tridesetih godina prošlog veka, pošto je nagrađen za violinsku sonatu i Uvertiru Škole za skandal, njegovog prvog objavljenog većeg dela. Potom je dobio Rimsku nagradu koja mu je omogućila da od 1935. do 1937. godine boravi u Američkoj akademiji u ovom gradu. Dela su počela da mu se izvode i na Salcburškom festivalu. Dokaz da je osvojio međunarodnu scenu došao je sa Toskaninijevim izvođenjem i direktnim prenosom na radiju, 1938. godine njegovog Eseja broj 1 i Adađa za gudače posle čega su gotovo sve Barberove kompozicije nastajale kao porudžbine važnih i uglednih izvođača i ansambala.