Svi putevi i tajne Miroslavljevog jevanđelja

Miroslavljevo jevanđelje je uvršteno u Uneskovu biblioteku pod nazivom „Pamćenje sveta״, kao jedno od 120 najvrednijih, pokretnih kulturnih dobara koje je stvorila ljudska civilizacija.

„Izrada Miroslavljevog jevanđelja trajala je godinama i kostala je kao izgradnja jednog utvrđenog grada u srednjem veku. Izradu tog jevanđelistara naručio je humski knez Miroslav, stariji brat Stefana Nemanje i stric Rastka Nemanjića, budućih monaha Svetog Simeona i Svetog Save" – podseća Veljko Topalović priređivač i jedan od izdavača dva fototipska izdanja Miroslavljevog jevanđelja.

Po jedan primerak fototipskog izdanja tog jevanđelja danas se čuva u: Kongresnoj biblioteci u Vašingtonu, u Aleksandrijskoj i Britanskoj biblioteci, u Geteovom institutu, na Oksfordu, Harvardu, Jejlu i Prinstonu, u Austrijskoj nacionalnoj biblioteci, u Berlinskoj akademiji umetnosti, u Vatikanu, Hilandaru, ali i u mnogim srpskim manastirima.

Originalno Miroslavljevo jevanđelje koje je knez Miroslav poručio za svoju zadužbinu – crkvu Svetih apostola Petra i Pavla u Bijelom Polju, taj hram napustilo je u12. veku. Pretpostavlja se da ga je odatle na Hilandar odneo Stefan Nemanja kada se zamonasio i otpočeo obnovu Hilandara.

Najstariji sačuvani srpski ćirilički rukopis, Miroslavljevo jevanđelje, zajedno sa osnivačkom poveljom Hilandara, sa Svete Gore, posle sedam vekova odneo je u svoj dvor u Beogradu kralj Aleksandar Obrenović.

Kakvu je sudbinu nakon toga doživelo Miroslavljevo jevanđelje, kako je i gde čuvano u vreme Prvog i Drugog svetskog rata, ko je sve želeo da se dokopa te najstarije srpske knjige čije je drugo fototipsko izdanje zabranio Slobodan Milošević, koliki i kakav put je prešlo Miroslavljevo jevanjđelje za 12 vekova, saznaćete u novom izdanju Kvadrature kruga.

Urednik: Branko Stanković

Snimatelj: Dejan Mladenović

Montaža: Marija Baronijan Šašić