Moja lepa Srbija-Negotin

Za naziv ovog lepog grada na krajnjem istoku Srbije, u Negotinskoj niziji, vezane su i druge legende, više zanimljive nego, kao i ova s početka naše priče, verodostojne.

Negotin se razvio u Negotinskoj krajini koja je prirodni most između Vlaške nizije i Balkana, na tromđi Srbije, Rumunije i Bugarske. U zaleđu Đerdapa, okružen sa jedne strane planinom Miroč, Crnim Vrhom i Deli Jovanom a sa druge Dunavom.

Ovde Srbija silazi na obale Dunava. Nadmorska visina Negotina je samo 45 metara.
Grad se opružio duž Dunava koji svoje vode valja desetak kilometara istočno od naselja. Sa okolnih brda Vidrovac, Badnjevo i Bratujevac crvene se krovovi zaronjeni u zelena žitna prostranstva Negotinske krajine.

Slojevi vremena i duh grada naziru se na glavnom trgu oivičenom gizdavim arhitektotnskim lepoticama i monumentalnom crkvom Svete Trojice. Ovde se zgusnula arhitektonska raskoš i lepota Negotina.

Duž glavne gradske promenade znaci novog vremena, načičkani kafići i restorani. Na obodu parka, na konju, ponosno stražari Hajduk-Veljko Petrović. Nešto dalje na sever, u svetlosti se kupa spomenik Đorđu Stanojeviću, Negotincu koji je gradu i Srbiji podario svetlost. Negotinci su podigli spomenik i hrabrim ratnicima u balkanskim i Prvom svetskom ratu.

U ovoj lepoj i pitomoj niziji ljudi su se kućili od davnina. Na 25 kilometara od Negotina, na arheološkom lokalitetu Šarkamen, pronađeni su ostaci monumentalnog memorijalno-rezidencijalnog kompleksa Gaja Valerija Maksimilijana Daje.

Autor: Vladimir Novaković
Tekst: Dragan Stojanović