Otadžbina je kolektivni duh jednog naroda...

Veliki srpski pesnik i prozaista Jovan Dučić, prvi jugoslovenski diplomata sa titulom ambasadora, redovan član SANU od 1931. godine, prema najnovijim podacima, rođen je 15. februara u Trebinju 1874. a vek i po od rođenja obeležila je i SANU.

Uvodno slovo imao je akademik Simović.

"Dučićeva poezija je bogata, raznovrsna, njegov pesnički put je dug. Na tom putu ima i iskušenja i protivrečnosti, ali taj put se završava na veoma visokim putevima", kažeakademik Ljubomir Simović.

"Ja sam iz Dučićevih antologijskih eseja, Esej o sreći i Esej o ljubavi, odabrao Dučićeve misli tako da se one mogu čitati kao zasebna dela, i mislim da kada bi neko odabrao iz nekih drugih njegovih eseja, da bismo dobili jednu vrlo zanimljivu, pristupačnu knjigu koja bi bila veoma čitana i bila onakva kao što su "Misli" Bože Kneževića", kaže akademik Miro Vukasanović.

"Njegov osnovni poetički stav je: lirika - najveći stepen metafizike i njegova poezija ide u tom smeru, počevši od ljubavne poezije, što se vidi iz naslova "Pesme o ljubavi i smrti", pa do njegove poslednje knjige Lirika, koja je sva usmerena na pitanje Boga i smrti. Tri ključne teme za njega su Bog, smrt i žena", kaže profesor Jovan Delić.

Jovan Dučić je studirao filozofiju, a završio prava u Ženevi, da bi od 1910. godine radio kao diplomata u Carigradu, Sofiji, Rimu, Atini, Kairu, Budimpešti, Bukureštu i Madridu.

Umro je 7. aprila 1943. godine u Americi, a iz Libertivila je 2000. godine prenešen i sahranjen u hercegovačkoj Gračanici.

Kao pesnik parnasovac i simbolista, veliki modernista, napisao je više zbirki poezije neprevaziđene lepote. Prozna dela Blago cara Radovana, Gradovi i himere, ali će njegovi carski soneti ili Pesme sunca ostati zavečeno na carskoj najsunčanijoj strani srpske poezije.