Snaga fuzije – Jack DeJohnette

Na njegov razvoj i stil uticala je muzika legendarnih bubnjara Maksa Rouča, Arta Blekija i Elvina Džounsa, kao i kompozitora i vođa bendova kao što su Telonious Monk i Džon Koltrejn.

Karijera mu je počela 1960-ih, kada se brzo etablirao kao veoma vešt i kreativan bubnjar, nastupajući sa raznim velikanima džeza u različitim žanrovima.

DiDžonet se pridružio legendarnom „Drugom velikom kvintetu Majlsa Dejvisa“ sredinom 1960-ih, gde je doprineo nekim od najrevolucionarnijih snimaka tog doba. Njegovo vreme sa Dejvisom je veoma značajno, pošto je kvintet bio jedna od primarnih grupa koja je pomerala granice džeza u to vreme. DiDžonet  se pojavio na albumima kao što su „Miles Smiles" (1966) i „Nefertiti" (1967), gde je njegovo zamršeno sviranje bubnjeva pružilo jaku osnovu za Dejvisove inovativne, modalne kompozicije.

Njegova saradnja sa pijanistom Kitom Džeretom bila je još jedan veliki vrhunac karijere. Svirao je u Džeretovom triu, zajedno sa basistom Gerijem Pikokom, od 1980-ih pa nadalje. Trio je postao jedan od najuticajnijih džez sastava tog perioda, poznat po svom improvizacionom majstorstvu i dubokoj muzičkoj povezanosti. DiDžonet je takođe radio sa Džeretom na snimcima  „Standards Trio", koji su uključivali neke od najslavnijih džez snimaka 1980-ih.

Sarađivao je i sa drugim zvezdama džeza kao što su Džon Koltrejn (u poslednjim godinama života), Kenonbol Ederli, Čarls Lojd i Henk Džons.

Tokom godina, vodio je i sopstvene grupe, koje su uključivale vrhunske muzičare kao što su Lari Koriel, Pet Metini, Džon Aberkrombi i Ravi Koltrejn. Njegov rad kao vođe benda često je bio fokusiran na mešanje elemenata džeza, klasične, svetske muzike i improvizacije u svoj prepoznatljiv zvuk. Njegove kompozicije i performanse karakteriše fluidan, prostran ritmički stil koji je duboko intuitivan i često veoma eksperimentalan.