Slike Stojana Aralice u Galeriji RTS-a

U delu Stojana Aralice ogleda se gotovo celokupna istorija jugoslovenskog modernog likovnog stvaralaštva, čiji je on neposredni svedok, kao drug i prijatelj mnogih znamenitih umetnika, a još više kao učesnik i aktivni tvorac mnogih značajnih zbivanja i promena u njenim matičnim tokovima.

"Naročito olako se prelazilo, bez pravog objašnjenja, preko vrednosti koje je Aralica ostvario kako u ranom razdoblju slikarskog delovanja tako i tokom poslednjih decenija života i rada", ocenjuje autor izložbe Nikola Kusovac.

Nešto od tih propusta ispravljeno je 1973. godine, prilikom priređivanja retrospektivne izložbe njegovih dela u Galeriji SANU, kao i 2002. godine kada je autor predgovora u katalogu te izložbe, Stanislav Živković, objavio monografiju "Stojan Aralica".

Izložba ulja na platnu u Galeriji RTS-a, nastalih u periodu od 1923. do 1979. godine, je prvo predstavljanje stvaralaštva ovog slikara i grafičara u većem obimu posle izložbe 1973. godine pred beogradskom publikom.

Aralica je bio i ostao u jugoslovenskoj istoriji umetnosti HH veka izraziti i osobeni kolorista.

"Moj likovni jezik je boja. Kad crtam ja mislim na kolorit. Boja je osnovno. Njome razrešavam sve svoje probleme", govorio je Aralica.

Izložba će u Galeriji RTS-a biti otvorena do 6. maja.

Stojan Aralica rođen je u Škarama u Lici 1883. godine. Završio je Učiteljsku školu u Osijeku. U Minhenu se umetnički usavršavao. Nakon Prvog svetskog rata vratio se u Zagreb i postao šef grafičke radionice lista Novosti. Brojna putovanja bila su inspiracija za njegovo stvaralaštvo. Zapaženu izložbu imao je u Parizu.

Oktobarsku nagradu grada Beograda dobio je 1959. godine, a Sedmojulsku Srbije 1963. godine. Za dopisnog člana SANU izabran je 1965. godine, a za redovnog 1968. godine. Bio je i član Jugoslovenske (sada Hrvatske) akademije znananosti i umjetnosti.

U Otočcu je 1972. godine osnovao Fond "Stojan Aralica", da bi poklonom radova 1979. godine bila otvorena i Spomen galerija. Prestižnu jugoslovensku nagradu AVNOJ-a dobio je 1973. godine, a orden za zasluge sa zlatnim vencem 1978. godine.