Pravo na sutra: Sveti Arhangeli, zadužbina prvog srpskog cara

Fasada glavne crkve bila je od belog i crvenog mermera, freskopis živopisan, pod u priprati od belih i plavih kamenih ploča, a u brodu crkve i sa kamenim reljefima, u čije su kanelure ubačene mozačke pločice. Bilo je to monumentalno zdanje, u kanjonu Bistrice, nedaleko od Prizrena, koje su gradili najbolji majstori, kako i priliči zadružbini najmoćnijeg vladara na Balkanu toga doba.

Manastirsko bratstvo je brojalo više od 200 monaha, a manastir, kao jedna od najreprezentativnijih celina srpske srednjovekovne umetnosti, po graditeljskoj lepoti i raskoši bio je poznat širom Evrope. Njegova dobra su se prostirala od Šarplanine do Jadranskog mora, stizali mu prihodi bogatog prizrenskog trga, ulje iz Bara, riba iz Skadarskog i plavskog jezera...

Car Dušan umro je iznenada, 1355. godine, i sahranjen je u crkvi čiji je bio ktitor. Manastir će biti razrušen 1455. kada Osmanlije zauzmu Prizren, a tačku na njegovo uništenje staviće Sinan-paša, koji je za podizanje svoje džamije u Prizrenu iskoristio kamen Svetih Arhangela. Tri veka je tako, sravnjen sa zemljom i zasut plavinom, ipak ostao u pamćenju naroda, pa su se na obali Bistrice, na manastirskom tlu, okupljali pravoslavni dva puta godišnje – o letnjem i jesenjem Svetom Arhangelu.

Tek 1927. prota Radoslav Grujić, tokom obimnih otkopavanja i istraživanja, pronalazi temelje hrama i grob cara Dušana.

Danas je ova srpska svetinja, posle svih pogroma, ponovo mesto izazova, ali i istrajnosti, vere i molitve – koreni su sačuvani, a sjaj onih davnašnjih Arhangela nije nestao – jer se u srcima ogleda i čuva.

Urednik: Jelena Božović

Snimatelj: Goran Koprivica, Dragan Radosavljević

Montažer: Aleksandar Kuzeljević

Tonski snimatelji: Miroslav Radišić i Zoran Tarabanović

Realizator: Vesna Novaković

Vozač: Dalibor Milutinović