Antologija srpske muzike

Rajko Maksimović je rođen 1935. godine u Beogradu, gde je završio osnovne i magistarske studije kompozicije u klasi Predraga Miloševića, na Fakultetu muzičke umetnosti, gde je radio do 2001. godine. Usavršavao se kao Fulbrajtov stipendista na Prinstonu, gde se upoznao sa tekovinama elektronske muzike. U prvoj dekadi svog stvaralaštva, koja započinje šezdesetih godina, Maksimović je negovao modernističko pismo, koje se oslanjalo na tekovine poljske škole, uz snažan ekspresivni gest i upotrebu aleatorike. U delima iz ove faze Rajko Maksimović pokazuje dva važna pola svog stvaralaštva - sklonost ka snažnom gestu i epskoj naraciji sa jedne, odnosno propitivanju vokalnog, horskog i lirsko-poetskog izraza sa druge strane. U drugoj polovini sedamdesetih godina, autor započinje istraživanje onoga što naziva "arhaični ambijent" kroz madrigalski horski ciklus Iz tmine pojanje, nastavljajući ga u potonjim delima. Ova linija kulminira u dve kompozicije nastale u drugoj polovini osamdesetih godina, a to su Testamenat vladike crnogorskog Petra Petrovića Njegoša za recitatora, solo bas, hor i kamerni orkestar i Pasija Svetoga kneza Lazara.  

Solo kantata Možda spava za mecosopran, inicijalno je napisana 1992. godinu. Ovo delo pripada drugoj, lirskoj i kamernoj liniji Maksimovićevog opusa, koja je posebno došla do izražaja, s početkom devedesetih godina prošlog veka. Kako navodi muzikološkinja Branka Radović ovo je "najizvođenija kompozicija Rajka Maksimovića, što svakako zaslužuje poseban osvrt i istraživanje. Jedan od razloga je svakako izvođačka raskoš, kompatibilnost, kao i muzički jezik koji je pojednostavljen, komunikativan i neosporno slušljiv i slušljivo prihvatljiv i od strane izvođača i od strane šireg auditorijuma. Po pitanju stilske provenijencije, Maksimovićev jezik u ovome delu, shodno poeziji koju koristi, prevashodno je lirski, što se ne odnosi i na centralni opus autora koji je epske i narativne orijentacije u žanru velikih impozantnih i maestoznih oratorijskih, vokalno-instrumentalnih formi", zaključuje Radović.

Urednica: Ksenija Stevanović