Umetnost interpretacije – Milenko Stefanović

Milenko Stefanović, dugogodišnji prvi klarinetista Beogradske filharmonije, profesor klarineta na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu i prorektor Univerziteta umetnosti u Beogradu, rođen je u Beogradu 1930. godine. U rodnom gradu je završio osnovne i magistarske studije u klasi Bruna Bruna, a potom se usavršavao u Salcburgu, učeći kamernu muziku i klarinet sa Igorom Markevičem, Erihom Lajnsdorfom i Fernanom Ubraduom.

Stefanović je bio pobednik brojnih takmičenja u nekadašnjoj Jugoslaviji, kao i konkursa u Moskvi, Minhenu, Ženevi i Pragu. Usledila su važna nacionalna priznanja, kao što su Sedmojulska nagrada 1962. godine i Nagrada Jugoslovenske Radio-televizije koja mu je dodeljena u Ohridu 1972. Godine 2010. Udruženje muzičkih umetnika Srbije dodelilo mu je Nagradu za životno delo, a 2016. dobio je i najznačajnije priznanje Evropske klarinetističke asocijacije. Time je Milenko Stefanović postao tek drugi klarinetista u istoriji koji je proglašen počasnim članom ovog udruženja.

Kao solista, kamerni i orkestarski muzičar nastupao je širom Evrope, u Africi i Severnoj Americi, a posebno se ističe njegovo tumačenje Koncerta za klarinet i orkestar Arona Koplanda, koji je 1961. godine izveo pod upravom kompozitora. Prema rečima samog Stefanovića, Kopland mu je u jednom trenutku rekao „Gospodine, svirate ovo bolje od Benija Gudmana”.

Kao orkestarski muzičar, nastupao je pod upravom najznačajnijih svetskih i jugoslovenskih dirigenata, među kojima su Herbert fon Karajan, Lorin Mazel, Leopold Stokovski, Kiril Kondrašin, Oskar Danon, Vančo Čavdarski i drugi.

Osim kao klasični muzičar, pre svega prvi klarinetista Beogradske filharmonije u kojoj je nastupao od 1954. do 1976. godine, Stefanović je nastupao i kao džez muzičar – solista, kompozitor i član Beogradskog džez trija.

Sa pedagoškom aktivnošću započeo je 1961. godine, najpre predavajući u Muzičkoj školi „Josip Slavenski”, a potom je postao profesor na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu i Fakultetu umetnosti u Prištini. Iz njegovih klasa, izašli su brojni studenti koji deluju kao izvođači – solisti, kamerni i orkestarski muzičari, širom sveta.

Ovaj umetnik je bio posvećen interpretator kako klasičnog, tako i savremenog repertoara, a za njega su dela komponovali neki od najznačajnijih domaćih stvaralaca, kao što su Dejan Despić, Aleksandar Obradović, Ludmila Frajt, Dušan Radić, Petar Bergamo, Petar Ozgijan i drugi.

Govoreći o svom odnosu prema klarinetu i interpretaciji, Stefanović je jednom prilikom rekao: „Posle tog ogromnog rada toliko se čovek srodi s instrumentom da on jednostavno ne misli drugačije. Instrument izvire iz njega. I to je tajna, pre svega u džezu, dobrih improvizatora. Ja nisam slučajno svirao džez. Improvizacija u džezu je blago, iz duha, blago srođenosti s instrumentom, jer ko vlada instrumentom toliko da se srodi, on svira onako kakav jeste, kakav je čovek. Tačno odražava njegovu ličnost i njegove misli”.

Urednica emisije: Ivana Neimarević