Umetnost interpretacije – Vladimir Aškenazi

Ašekanzi je rođen 1937. u Gorkom, a sa šest godina počeo je da svira klavir. Sa samo osam je primljen na Centralnu muzičku školu u Moskvi, a potom je završio Moskovski konzervatorijum, u klasi Lava Oborina, pijaniste istančanog lirizma koji se može čuti i u Aškenazivijem tumačenjima i pored njegove briljante tehnike, ali i velikog poštovanja istorijskih i stilskih odrednica. Osvojio je drugu nagradu na Šopenovom takmičenju u Varšavi, 1955. godine, kao i prvo mesto na Takmičenju Kraljice Elizabete u Briselu naredne godine, a potom je 1962. podelio prvo mesto sa Džonom Ogdonom na Međunarodnom takmičenju Čajkovski. Njegova potonja karijera ga je proizvela u jednog od najcenjenijih pijanista našeg vremena, čija je kreativnost prevazišla solističke okvire, jer je Aškenazi poznat i kao dirigent.

Govoreći o mestu koje Aškenazi zauzima u okviru cenjene sovjetske pijanističke škole, muzikolog Stefan Cvetković je naveo: „Jedan od najblistavijih izdanaka sovjetske pijanističke škole nakon Drugog svetskog rata... Vladimir Aškenazi istakao se kao autentični virtuoz izbrušenog muzičkog ukusa. Njegova razgranata pijanistička, ali i dirigentska delatnost, te ogromna diskografija, svrstale su ga u nekolicinu najpopularnijih klasičnih muzičara epohe. Briljantne tehnike kadre za najraznovrsnije izvođačke postupke u delima različitih stilova, Vladimir Aškenazi je za više od pet decenija umetničkog rada pružio svoja tumačenja gotovo celokupne pijanističke literature, stvorivši jednu od verovatno najobimnijih zvučnih arhiva klasične muzike. Sistematskim snimanjem celokupnih opusa kanonskih kompozitora, Aškenazi je tokom karijere zastupao naglašeni istoricistički pristup repertoaru, stavljajući se u ulogu „prezentera" kadrog da svojim vrsnim umećem publici predstavi integralne opuse odabranih stvaralaca.

Vokalni karakter i baršunasti zvučni kvalitet njegovog klavirskog tona gradivni su materijali koje Aškenazi upreže svojim izraženim energičnim karakterom, tvoreći autentičan i prepoznatljiv pijanistički dijalekat. U vremenu u kojem je pred izvođača postavljana sve izraženija težnja za izvođačkim perfekcionizmom, ovaj umetnik je ogromnim karakternim rasponom svog pijanizma i gotovo savršenom koncepcijskom i izvođačkom dovršenošću svojih interpretacija, sovjetski pijanizam potvrdio kao jednu od nesumnjivo najbriljantnijih škola muzičkog izvođaštva druge polovine XX veka", zaključuje Stefan Cvetković.

U večerašnjoj emisiji slušaćete kako ovaj pijanista izvodi Engleske svite Johana Sebastijana Baha. Ovaj najnoviji snimak je objavljen u oktobru, na dvostrukom albumu na kojem se pored prve tri svite, nalazi i snimak iz 1965. Bahovog Koncerta u de molu, prve kompozicije koju je ovaj pijanista zabeležio pre čak 56 godina. Govoreći o ovim najnovijim interpretacijama, kritičar magazina Gramofon je istakao da Aškenazi „uvek dozvoljava Bahu da pruži sopstveni glas, na način koji je istovremeno majstorski i samozatajan".

Urednica emisije: Ivana Neimarević