Muzej zvuka

Kompozitor, orguljaš i teoretičar Mihael Pretorijus bio je jedan od najsvestranijih umetnika svog doba i značajna figura nemačke muzike na prelazu iz renesansne u baroknu epohu. Tokom pedeset godina života, ostavio je toliko obiman kompozitorski opus, da je u njegovom trotomnom teorijskom traktatu Sintagma Muzikum čak dvadeset osam listova posvećeno spisku njegovih dela. Međutim, veliki broj Pretorijusovih kompozicija je nestao, a od korpusa svetovne muzike, sačuvana je samo jedna zbirka instrumentalnih francuskih plesova pod nazivom Terpsihora iz 1612. godine. Naslovljena prema imenu grčke muze, zaštitnice plesa, ova zbirka je sadržavala igre koje je trebalo da „zabave i ulepšaju vladarska slavlja i bankete". Kolekcija Terpsihora je nastala kada je Antoan Emro, upravnik baleta na dvoru Vojvode od Brunsvika, od kompozitora tražio da plesne melodije obradi u četvoroglasnom ili petoglasnom slogu. U većini kompozicija, Pretorijus je dodao bas i unutrašnje glasove, a dovršenu zbirku posvetio je Vojvodi, sa obimnim predgovorom u kojem je naglasio da je reč o melodijama i pesmama koje su komponovali francuski umetnici, poznati pre svega kao dobri violinisti ili lautisti. Dok je u Francuskoj bila praksa da na dvoru nastupaju ansambli sastavljeni od gudačkih istrumenata, u nemačkim zemljama je izbor instrumentacije pre svega zavisio od konteksta izvođenja, kao i od još uvek prisutne srednjovekovne prakse razlikovanja instrumenata korišćenih u zatvorenom i na otvorenom prostoru. U emisiji ćete ove plesove slušati u izvođenju ansambla Nju London Konsort pod upravom Filipa Piketa, u kojem pored gudačkih nastupa i obimna duvačka sekcija sačinjena od čitavog niza renesansnih instrumenata, poput korneta, sakbuta, blok flauta, krumhorni, šalmaja, šriara i drugih.

Urednica emisije: Ivana Neimarević