Bolnice koje to nisu

Veliki italijanski kompozitor Antonio Vivaldi je decenijama bio vezan za instituciju Ospedale dela pijeta gde je bio rezidencijalni kompozitor, horovođa, dirigent, učitelj muzike itd.

U današnjoj emisiji Vreme muzike, koju uređuje i vodi Gorica Pilipović, biće reči o tim specifičnim venecijanskim ustanovama koje su imale veliku ulogu u muzičkom životu grada.

U središtu venecijanskog kulturnog života XVII i XVIII veka stajale su četiri velike bolnice ‒ ospedali grandi ‒ zapravo, bila su to i sirotišta, vezana uz odgovarajuće crkve. Najznačajnija je svakako Ospedale dela pijeta, koja je prihvatala napuštenu decu, Ospedale delji inkurabili (neizlečivi) brinula se o siročićima, obolelim od sifilisa i bivšim prostitutkama, Ospedale dei dereliti (napušteni) preuzimala je decu-beskućnike, a Ospedale dei mendikanti (prosjaci, lutalice) ‒ leprozne. To je, u stvari, bio razvijeni sistem socijalne pomoći u društvu strogo povinovanom konvencijama, ali zahvaljujući velikoj brizi i naporima nadležnih, to je bio i obrazovni sistem te rasadnik kulture.