Svetogorski monah Sveti Sava

Govori Visokoprepodobni arhimandrit Metodije, iguman manastira Hilandara

Kada je negde oko 1192. godine mladi srpski plemić Rastko napustio dvor svoga oca župana Stefana Nemanje i otišao na Svetu Goru da se zamonaši, bio je to jedan od najznačajnijih događaja u istoriji srpskoga naroda. U Svetoj Gori Rastko se zamonašuje u manastiru Rusiku i dobija ime Sava. Iz Svete Gore monah Sava poziva svoga oca Nemanju da mu se pridruži u monaškom životu, što je roditelj i učinio, prepustivši presto sinu Stefanu.

Zajedno su podizali manastir Hilandar,prvi srpski univerzitet i duhovni centar na Atosu. U Hilandaru je kao monah Stefan Nemanja, dobivši ime Simeon, preminuo 1200. godine. U to vreme u Srbiji su episkopi bili Grci, jer Srpska crkva kao autokefalna još nije postojala. Sveti Sava je shvatio da je narodu potrebna jaka i samostalna Srpska crkva, pa je u toku deset godina boravka kao iguman u Studenici radio i pripremao to veliko delo. Godine 1219. odlazi u Nikeju, vaseljenskom patrijarhu, da mu izloži opasnosti koje prete Srbiji. U svojoj misiji je uspeo i dobio autokefalnost, samostalnost Srpske crkve, a sam je te godine hirotonisan za prvog srpskog arhiepiskopa. U ovonedeljnom Hramu o Svetom Savi kao svetogorskom monahu Savi i stvralačkim silama koje su kneževića Rastka preobrazile u Svetoga Savu besedi visokoprepodobni arhimandrit Metodije, iguman manastira Hilandara.

Autor i voditelj: Dušanka Zeković.