Branko Džinović

Master studije završio je na Univerzitetu „Anton Brukner" u Lincu, a 2017. godine doktorirao je na Univerzitetu u Torontu, u klasi profesora Džozefa Macerola, i tako postao prvi harmonikaš iz Srbije koji je završio doktorske izvođačke studije harmonike. Naučni deo rada podrazumevao je istraživanje načina na koje su dijalozi između Sofije Gubajduline, jedne od najznačajnijih savremenih kompozitorki, i poznatih izvođača na harmonici informisali kreaciju i interpretaciju njenih dela.
Džinović je sarađivao sa brojnim eminentnim pedagozima (T. Anceloti, B. Lenko, F. Lips i dr). Pored brojnih premijernih izvođenja dela mladih kanadskih autora, sarađivao je sa kompozitorima kao što su Per Nergor, Salvatore Šarino, Filip Leru i Ana Sokolović. Nastupao je sa značajnim imenima improvizovane muzike (Mia Zabelka, Johanes Friš, Sainko Namčilak i Tišon Sori), sa uglednim kanadskim ansamblima: „The Array Ensemble", „New Music Concerts", „The National Ballet of Canada", kao i sa Internacionalnim ansamblom za savremenu muziku iz Njujorka (ICE).
Branko Džinović se ostvario i kao autor primenjene muzike za kratke filmove „Tata morgana" Siniše Vidovića i „Tatin ponos" Dinka Draganovića.
Muzički kritičari navode da njegovo izvođenje karakterišu rafinirano vladanje instrumentom, odlična tehnika i izuzetni sluh za zvučni kolorit kompozicija.
U ovonedeljnoj Pozitivnoj tremi Džinović govori i o svojoj novoj ljubavi ‒ bandoneonu.

Autor emisije: Ana Ćirica