Tatjana spasava živopise Nikolajevske crkve

Mesecima je Tatjana Filipović, konzervator i restaurator zidnih i štafelnih slika radila na obnavljanju živopisa u najstarijem beogradskom hramu, Crkvi Svetog Nikolaja Čudotvorca na Gardošu.

Sve je počelo 2008. godine, kada je dobila posao na tenderu za konzervaciju hrama, za sređivanje porte, fasade i zidova. Crkva je bila u lošem stanju, krov je počeo da puca, zvonik se odvojio od centra crkve, a podzemne vode preplavile su prostor. Tatjana se pojavila, kako kaže, u poslednjem trenutku.

„Zatekla sam tužno i žalosno stanje. Ova crkva je specifična kao duhovno nasleđe, pre svega, a samim tim i kao kulturno nasleđe grada Beograda. Ovde je kivot koji je još u vreme Turaka otet iz Manastira Ostrog i tu se čuvaju tri relikvije: deo moštiju Svetog arhiđakona Stefana, deo apostola Andreja i deo časnog krsta. Tu je i kivot sa delom moštiju Svetog Nikole, kome je crkva i posvećena, deo moštiju Svete Petke i deo moštiju Svetog Nektarija Eginskog“, objašnjava Filipovićeva.

Srbija ima dobre stručnjake iz oblasti konzervacije, restauracije i zidnog slikarstva, ali umetnost strada kada nema dovoljno sredstava ni za osnovne stvari, što ova crkva potvrđuje.

Sanacija radova u njoj prekinuta je u decembru 2008. godine. U to vreme, Zemunci koji su davali podršku spasavanju crkve, počeli su da dolaze i da se raspituju o ikonama i ikonopisu. Zato je, uz blagoslov tadašnjeg starešine Nikolajevske crkve počela sa radom škola, koju su tada mogli da pohađaju svi.

„Cilj mi je bio da ljudima što više približim stari način slikanja, kako su to nekad stari majstori radili, kako su lepili zlato, kako su slikali, zašto su upotrebljavali određene boje itd. To su bile velike grupe ljudi, nastava je bila celodnevna, profil ljudi – od lekara, pa do domaćica, dolazili su i mladi i ljudi koji su u penzionerskim godinama 

Konzervator je kao lekar, kaže Tatjana, leči i spasava sve, bez obzira na veru. Srbija je bogata kulturnim i duhovnim zaostavštinama o kojima bi trebalo više da se brine kako bi se zaštitile od propadanja. Na mladjima svet ostaje pa bi studentima koji se obrazuju za konzervaciju trebalo tokom školovanja omogućiti da što više putuju i obilaze naše svetinje i da praktično primene znanje koje stiču na fakultetu.