Netaknuta priroda Jadovnika

Urasle staze i propali putevi prvi su znak da na jadovnički plato malo ko izlazi. Uz mnogo truda stiže se podno Katunića, najvišeg vrha planine, na 1.734 metra nadmorske visine i do, danas, jedinog čobanina čije stado je skrila jadovnička magla.

"Dolazim s konjem iz sela ovde", kaže Miloš Svičević iz Miloševog Dola, "goveda smestim i zatvaram gore, u čobanicu."

Zdravko Joksimović iz Gvozda seća se da je tu nekada paslo preko 5.000 ovaca: "A danas nema nijedne, moje dijete."

Povratak  i pastira i stada krajnji je cilj zaljubljenika u Jadovnik koji, u međuvremenu, štite ono što se spasti može. Nasut je put do hranilišta za četrdeset parova ovdašnjih beloglavih supova, uređuju se izvori, postavljaju natpisi koji su od velike pomoći u otkrivanju planine.

Uz pašnjake i šume, voda je treće bogatstvo Jadovnika. Bilo je izazov, na 1.500 m nadmorske visine doći do izvora Mileševke, desne pritoke Lima.

"Jadovnik jeste, pre svega, poznat zbog klisure Mileševke, gde je stanište beloglavog supa, jedno od samo tri u ovom delu Evrope i Srbije", priča Milan Ružić, iz Društva za zaštitu i proučavanje ptica Srbije. "Ovde je i stanište brojnih drugih retkih ptica, posebno grabljivica, kao što su suri orao, patuljasti orao, orao zmijar..."

Neuznemiravani, Jadovnikom i danas krstare i mrki medvedi i vukovi.

Predsednik udruženja građana "Jadovnik - oaza netaknute prirode" Nele Joksimović kaže da je njihova želja da podstaknu razvoj lovnog turizma: "Imamo nameru da na prodručju kanjona Mileševke naselimo divljač, srne, divokoze... koje su nestale sa ovog područja."

A da bi lovci posećivali ovaj kraj, neophodan je razvoj seoskog turizma za čiji razvoj je, opet, neophodna putna mreža. To pred jadovničko udruženje, kao prioritet, nameće asfaltiranje puta preko planine Prijepolje - Sjenica.