Pripadnik Zenge ponovo osuđen na osam godina zbog mučenja vojnika JNA u Zagrebu

Tunić je u odsustvu osuđen za krivično delo ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, jer je mučio vojnike koji su bili u logoru, odnosno zlostavljao ih, tukao predmetima, ponižavao i terao da pevaju hrvatske pesme.

On nije osuđen za ubistvo vojnika M.U. za koje takođe optužen jer je, kako je sudija obrazložila, za to delo pred hrvatskim sudom već oslobođen od optužbi, nakon što je utvrđeno da ga je ubio u samoodbrani, odnosno da je u pitanju nužna odbrana, zbog čega veće nije ni razmatralo taj deo optužnice.

Istakla je da se ne može suditi dva puta za istu stvar.

Ovo je prvostepena presuda na koju odbrana i tužilaštvo imaju pravo žalbe Apelacionom sudu. Prvom prvostepenom presudom Tunić je bio osuđen na istu kaznu zatvora, ali je tu presudu ukinuo Apelacioni sud i naložio da se ponovi suđenje.

"Presuda je rezultat konformističkog proračuna predsednika veća jer bi osuđujuća presuda u delu optužbe za ubistvo ratnog zarobljenika, 19-godišnjeg vojnika tadašnje države SFRJ, M.U, suštinski predstavljala ‘presudu presudi’ suda Hrvatske kojom je ubica, razvodnik Prve gardijske brigade Hrvatske, oslobođen 1996. godine, a za to se u uslovima političke prevlasti Hrvatske nad Srbijom u međunarodnim odnosima u Evropi i političke penetracije u izbore u Srbiji, treba odvažiti" rekao je za Tanjug punomoćnik oštećenih advokat Dušan Bratić.

On je dodao da zato predsednik sudskog veća odluku o tome ostavlja drugostepenom sudu koji će odlučivati o žalbi Srbije protiv te presude.

Tuniću se sudilo u odsustvu, jer nije dostupan pravosudnim organima Srbije. On je, prema saznanjima Tanjuga, poreklom s Kosova i Metohije iz opštine Vitina, a sada živi u Hrvatskoj.

Tunić se tereti da je od 14. septembra do 1. oktobra 1991. godine u Zagrebu, kao pripadnik Zenga zajedno sa više NN pripadnika iste jedinice, kršio pravila međunarodnog prava za vreme oružanog sukoba koji je tada postojao u Republici Hrvatskoj.

Ovaj sukob, kako se navodi, nije imao karakter međunarodnog sukoba, a vodio se između snaga Jugoslovenske Narodne Armije (JNA) sa jedne strane i hrvatskih oružanih formacija u koju su spadale jedinice tzv. (ZNG) i Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) RH sa druge stranu.

Tunić i ostala NN lica izvršila su ratni zločin protiv ratnih zarobljenika, odnosno prema vojnicima na redovnom odsluženju vojnog roka u JNA, koji su prethodno položili oružje i predali se.

Zarobljeni vojnici su sprovedeni u objekat Zengi i MUP-a Hrvatskoj u naselju Rakitje, gde ih je Tunić zastrašivao, mučio, telesno povređivao, te postupao na naročito uvredljiv i ponižavajući način, a jednog vojnika JNA je ubio hicem iz pištolja.

On je, prema optužnici, u više navrata u prostorijama u kojima su zarobljenici boravili, obedovali i u podrumskim prostorijama, oštećene M.U, Ž.L, T.N, R.D, D.D, Ž.J, B.B, M.P, S.A, D.S, P.S, G.M, G.S. i G.G. tukao kundakom oružja, rukama i nogama po glavi i telu, te gumenom palicom po leđima i tabanima.

Vezivao ih je lisicama i primoravao da legnu na tlo, a zatim ih gazio čizmama i skakao po njima, pretio im nožem da će im izvaditi oči i da će ih zaklati, repetirao oružje na njih, stavljao im cev oružja u usta i na slepoočnicu, preteći im ubistvom, gasio im cigarete po telu i mokrio po njima.

"Sve to je za posledicu imalo povrede telesnog integriteta, teške fizičke i psihičke traume, patnje i ponižavanje oštećenih", navelo je tužilaštvo.

Potom je 30. septembra 1991. godine, prilikom batinjanja vojnika M.U, Tunić iz pištolja ispalio hitac njemu u glavu, nanevši mu prostrelnu ranu glave, kojoj je mladić podlegao na licu mesta.

Punomoćnik oštećenih, advokat Dušan Bratić, kaže za Tanjug da se nakon pisanja medija o ovom slucaju, javilo još šest ljudi koji su zlostavljani u Rakitju od strane ovog optuženog.

Jedan od tih oštećenih je državljanin Severne Makedonije, a jedan Bosne i Hercegovine, precizira Bratić.