Godišnjica Titove smrti

Poštovaci nekadašnjeg doživotnog predsednika SFRJ Josipa Broza Tita obišli su njegov grob u Kući cveća, obeležavajući 33 godine od njegove smrti.

Prva je na grob cveće položila udovica Jovanka Broz, a za njom i ostali građani iz svih krajeva bivše SFRJ, najviše Slovenaca i Makedonaca.

Oni su došli, okićeni bedževima sa Titovim likom, noseći zastave SFRJ i nekadašnjeg Saveza komunista, kao i kape sa petokrakom.

Među posetiocima bio je i Joška Broz, Titov unuk.

"Poruka svima je da smo ipak živeli najbolje, a to je dokaz i sve veći broj ljudi. Vidite koliko je danas došlo ljudi u Kuću cveća, a koliko će ih tek biti 25. maja", rekao je Joška Broz.

Doživotni predsednik SFRJ Josip Broz Tito, preminuo je 4. maja 1980. godine u bolnici u Ljubljani. Četiri dana kasnije, na sahranu u Beograd došlo je 700.000 ljudi. Prisutno je bilo 209 državnih delegacija iz 128 zemalja sveta. Bio je to najposećeniji pogreb nekog državnika u 20. veku.

Tito se na čelu Jugoslavije nalazio punih 35 godina i imao je nesumnjivo veliki ugled u svetu, a bio je i jedan od osnivača Pokreta nesvrstanih, što je u tadašnjim međunarodnim okolnostima imalo veliki značaj.

U unutrašnjoj politici ostavio je ustrojstvo koje se se na kraju pokazalo kao neodrživo - Ustav iz 1974. godine, a specifičan sistem konsenzusa predstavnika republika i pokrajina pokazao se kao nerešiv problem kada se raspao Savez komunista Jugoslavije.

Rođen je Kumrovcu, u hrvatskom Zagorju 1892. godine, u mešovitoj hrvatsko-slovenačkoj porodici, a kao austrougarski kaplar učestvovao je u Prvom svetskom ratu, između ostalog i u borbama protiv srpske vojske. Ranjen je i zarobljen u Rusiji 1915. godine, pa je izvesno vreme bio zarobljenik, a u njegovim zvaničnim biografijama navođeno je da je učestvovao i u Oktobarskoj revoluciji.

U Kraljevinu Srba, Hrvata i Slovenaca vratio se krajem 1920. godine, kada je postao član Komunističke partije, a 1937. godine njen generalni sekretar, posle smenjivanja i streljanja Milana Gorkića.

Radio je od 1936. do 1937. godine u Kominterni u Moskvi, u vreme kad je likvidiran znatan broj jugoslovenskih komunističkih prvaka. Kao vođa KPJ predvodio je u Drugom svetskom ratu Partizanski pokret, odnosno Narodnooslobodilačku vojsku, a iz rata je izašao kao legendarni vođa.

Osim borbe protiv okupatora, jedinice pod njegovom komandom sprovele su komunističku revoluciju - tokom i nakon Drugog svetskog ratarata. U zanosu revolucionarne "pravde" nestale su desetine hiljada nekomunista - pod maskom "borbe protiv saradnika okupatora", čime je u stvari uništen čitav tadašnji građanski sloj.

Tito je ostao upamćen i po tome što je 1948. godine odbio Staljinov pritisak, odnosno Rezoluciju Informacionog biroa komunističkih partija, nakon čega je decenijama dobijao značajnu finansijsku pomoć od SAD.