Stručni štab Veljka Paunovića – bivši igrač Junajteda, "desna ruka" Radomira Antića i Argentinac "Poljak"

Početak novog poglavlja u srpskoj reprezentaciji sa Veljkom Paunovićem na mestu selektora jesu gostovanje u Engleskoj 13. novembra i meč u Leskovcu sa Letonijom tri dana kasnije.

Paunović je objavio spisak igrača sa pojedinim iznenađujućim imenima, a ujedno je objavljen i njegov stručni štab.

Srpski stručnjak nije eksperimentisao, već je ostao veran trojici saradnika koji ga godinama prate, uz izbor etabliranog pomoćnika Aleksandra Rogića, kao i Španaca Garida i Martineza, na pozicijama trenera golmana i kondicionog trenera.

Nuno Gomes

Imenjak i prezimenjak – bar u skraćenoj verziji punog imena – nekadašnjeg velikog napadača portugalske reprezentacije i legende Benfike, nije imao ni približno tako blistavu igračku karijeru.

Nuno Migel Gomes Bentes Lampreija kao mlad fudbaler prošao je Sportingovu školu u prvoj polovini devedesetih, ali nikada nije zaigrao za prvi tim portugalskog velikana, niti za bilo koga iz "velike trojke" ili među stabilnim, višegodišnjim učesnicima najvišeg ranga portugalskog fudbala. Najveći trag ostavio je u drugoligašu Varzimu, gde je tokom pet sezona odigrao 103 utakmice i postigao 11 golova sa pozicije štopera. Ukupno je u portugalskoj Segundi zabeležio 230 mečeva, 17 golova i 11 sezona. Njegovi jedini internacionalni angažmani bili su u drugoj kiparskoj ligi.

Bivši saigrač iz Varzima, Aleksandar Sarić, pozvao je Gomesa 2018. godine da se pridruži stručnom štabu Veljka Paunovića u Čikago fajeru. Iako se u MLS klubu zadržao kratko, upravo je tamo započeta saradnja koja će se nastaviti u godinama koje slede. Od angažmana u Redingu 2020. godine, Paunović i Gomes postali su nerazdvojni, zajedno vodeći Gvadalaharu, Tigres i Real Ovijedo.

Kvinton Fortjun

Južnoafrikanac koji se može podičiti da je bio član Mančester junajteda u zlatno doba sera Aleksa Fergusona. Fortjunova igračka biografija impresivna je po imenima klubova u kojima je igrao, ali nije ostavio dublji trag ni u jednom od njih.

Nakon što je završio školovanje fudbala u mlađim kategorijama Totenhema, Kvinton Fortjun se 1995. godine uputio na Majorku, gde je upisao svega osam utakmica. Usledio je transfer u Atletiko Madrid, u čijem je rezervnom timu delio svlačionicu sa Veljkom Paunovićem. I jedan i drugi borili su se za mesto u prvom timu tokom druge polovine devedesetih.

U skladu sa značenjem svog prezimena, sudbina je bila naklonjena Fortjunu – posle uspešne probe potpisao je za Mančester junajted, nedugo nakon čuvene "triplete" iz 1999. godine. Visina transfera iznosila je 1,5 miliona funti. Doprineo je, u manjoj meri, osvajanju trofeja svetskog klupskog prvaka iste godine, postigavši dva gola protiv Južnog Melburna.

Međutim, konkurencija u prepunom sastavu sera Aleksa Fergusona nije mu dozvolila da ostavi značajniji trag. Vodi se kao deo tima koji je osvojio "duplu krunu" 2003. godine, ali ga se, realno, malo ko seća. Nakon odlaska iz Mančestera 2006, odigrao je kratke epizode u Breši, belgijskom Tubizu i engleskom Donkasteru.

U dresu Južne Afrike ostavio je znatno dublji utisak. Sa nacionalnim timom osvojio je srebro na Kupu afričkih nacija 1998. godine, a nastupio je i na dva Svetska prvenstva – 1998. i 2002. U Japanu i Južnoj Koreji postigao je gol i asistenciju, a Južnoj Africi je tada malo nedostajalo da prođe grupnu fazu. Zbog nastupa u reprezentativnom dresu i karijernog puta, Fortjun se u domovini smatra istinskom legendom.

Trenersku karijeru započeo je dok je još polagao ispite, kao član stručnog štaba rezervnog tima Mančester junajteda. Od 2012. godine posvetio se radu sa mladima – najpre kao pomoćnik u U-21 timu Kardifa, zatim u U-23 ekipi Mančester junajteda. Njegovi putevi sa Veljkom Paunovićem ponovo su se ukrstili 2020. godine u Redingu, a potom su saradnju nastavili u Gvadalahari, Meksiku i Ovijedu.

Klaudio Arzeno

Još jedan bivši defanzivac u stručnom štabu Srbije – Argentinac Huan Arzeno, poznatiji pod nadimkom "El Polaco" (Poljak).

Arzeno je tokom karijere upisao više od sto nastupa za argentinskog velikana Independijente, osvojivši dva trofeja u nekada prestižnom južnoameričkom Superkupu Libertadores i jedan u Rekopi Sudamerikani.

Od 1998. do 2003. godine Arzeno je nosio dres Rasinga iz Santandera, pomogavši klubu da izbori plasman u špansku Primeru. Tokom pet sezona odigrao je 111 utakmica i postigao osam golova. Zalezak igračke karijere dočekao je u argentinskom Čakarita juniorsu i španskom Las Palmasu.

Kao prvi trener, kratko je vodio španske niželigaše Deportivo Puertoljano i Sosijedad Nohu tokom 2012. i 2013. godine. Potom je od 2016. do 2018. bio deo stručnog štaba meksičke Pačuke, nakon čega slede angažmani u Montereju i Inter Majamiju (2019–2021), pre "buma" tog kluba dolaskom Lea Mesija.

Sa Veljkom Paunovićem sarađuje od perioda u Gvadalahari, gde je zajedno sa Nunom Gomesom i Kvintonom Fortjunom činio njegov najuži stručni štab, a isti sastav nastavio je da ga prati i u Tigresu.

Aleksandar Rogić

Jedino srpsko ime u stručnom štabu – Aleksandar Rogić. Rođen u Užicu, kratko se oprobao kao fudbaler, ali je veoma mlad započeo trenersku karijeru. Počeo je u Slobodi, a već sa 15 godina pridružio se OFK Beogradu. Kasnije je nosio dres Milicionara, Kozare iz Gradiške i beogradskog Radničkog.

Već 2003. godine posvetio se trenerskom poslu. Radio je sa mladim kategorijama u Milicionaru i Radu, a prvi internacionalni angažman imao je kao pomoćnik u malteškoj Florijani.

Rogićeva biografija puna je saradnji sa velikim trenerskim imenima. Počevši od zemljaka Radomira Antića, sa kojim je putovao u Južnu Afriku 2010. godine, bio je njegova "desna ruka" i tokom angažmana u Kini.

Sarađivao je sa Goranom Stevanovićem u reprezentaciji Gane, Vladimirom Vermezovićem u Partizanu, Dikom Advokatom u selekciji Srbije, a trenutno prati Marka Nikolića u AEK-u, posle prethodnih zajedničkih angažmana u Šabab el Ahliju i CSKA iz Moskve.

Asistirao je i sadašnjem treneru Udinezea Kosti Runjaiću u Legiji iz Varšave.

Kratko je bio selektor reprezentacija Srbije do 19 i 20 godina od 2019. do 2021. godine, a sa Levadijom je osvojio Kup i Superkup Estonije.

Sa mesta šefa struke vodio je nekoliko klubova iz Talina, kao i poljsku Arku iz Gdinje.

Hesus Salvador Garido

Trener na poziciji na kojoj je Srbija najjača – golmani, Garido je stekao reputaciju kroz sedam godina rada u Espanjolu, od 2016. do 2023. godine.

Nakon godinu dana u Almeriji, iskoristio je priliku da 2024. godine pronađe angažman u El Etihadu, baš u trenutku kada je i Predrag Rajković potpisao za saudijskog velikana.

Alberto Martinez

Španac zadužen za kondiciju poslednji angažman na klupskom polju imao je u katarskom El Koru.

Najduže je radio u Ovijedu, od 2017. do 2022. godine, a bio je angažovan i u španskoj Ueski, kao i u trofejnom iračkom Erbilu, tajlandskim Bangkok glasu i Suphanburiju.