Muzika za film – "Taksista" i "Istrebljivač"

Iako je još ranih osamdesetih godina teoretičar filma Leri Gros govorio o terminu apre-noar, koji je korišćen prilikom žanrovske klasifikacije gotovo svakog trilera koji u svojoj strukturi sadrži elemente noar filmova iz četrdesetih i pedesetih godina, naziv neonoar je potpuno usvojen tek 1992. godine. Prema definiciji jednog drugog teoretičara, Toda Eriksona, neonoar je novi tip noar filma, koji se efikasno restrukturirao i preneo narative i stilske konvencije svojih prethodnika, čime prestavlja jednostavno, savremeno izražavanje noar-film senzibiliteta.

Duh ovog žanra prisutan je već u Hičkokovom Psihu iz 1960. godine, zatim u filmovima Vozač Voltera Hila, Prisluškivanje Frensisa Forda Kopole i Kineska četvrt Romana Polanskog, ali i ostvarenjima nešto novije produkcije kao što su Hotel izgubljenih duša, Bulevar zvezda, Memento i Crna Dalija.

Ipak, većina filmskih analitičara smatra da je razdoblje od 1958. godine, koja zaključuje period klasičnog noar filma, pa sve do danas, preobimno da bi se objedinilo pod nazivom neonoar. Tako je danas najprihvaćenija podela neonoara na: modernistički koji uključuje filmove iz 60-tih i 70-tih godina prošlog veka, odnosno snimljene neposredno posle perioda klasičnog noara, i postmodernistički neonoar koji obuhvata filmove nastale od 80-tih godina do danas. 

U prvom delu emisije MUZIKA ZA FILM slušaćete teme Bernarda Hermana za film Taksista (Taxi Driver) Martina Skorsezea, jedno od najreprezentativnijih ostvarenja modernističkog neonoara. Snimljen prema scenariju Pola Šredera, ovaj kultni film donosi kompleksnu priču o usamljenom i emotivno osakaćenom taksisti, povratniku iz Vijetnamskog rata. U drugom delu emisije slušaćete i Vangelisove teme iz filma Istrebljivač (Blade Runner) Ridlija Skota - jednog od prvih postmodernističkih neonoar filmova i svakako jednog od najuticajnijih es-ef ostvarenja 80-tih godina prošlog veka. 

Urednica emisije Svetlana Matović