Đuzepe Verdi: Simon Bokanegra

Ovo značajno Verdijevo delo, iako je jedno vreme bilo među ređe izvođenim, poslednjih godina se sve češće postavlja na repertoare operskih kompanija širom sveta. Po svemu sudeći moderna publika je prepoznala da se u ovoj operi nalaze neke od najlepših dramskih stranica zrelog Verdija.

Simon Bokanegra je prvobitno napisan 1857. godine, da bi delo doživelo značajne revizije za premijeru nove verzije 1881. godine, kada je Verdi prvi put na libretu sarađivao sa Arigom Boitom. U drugoj verziji Simona Bokanegre, prvi čin je postao Prolog opere, a dodata je danas slavna scena u Duždevoj palati kojom se završava prvi čin. S obzirom na to da je između dve varijante dela prošlo dvadeset godina, stilske razlike su značajne, iako ne prekomerne. Ono što je interesantno u verziji iz 1857. godine je izostanak sekundarnih ženskih likova, kao i dominacija dubokih muških glasova. Verdi je bio svestan da je zbog toga celokupna partitura težila ka tamnijoj, pa i opresivnijoj orkestarskoj boji. Ovo je ispravljeno u verziji iz 1881, gde je suptilnim retuširanjima Verdi uneo nova harmonska i instrumentalna senčenja, dajući nov zamajac dramskoj akciji, pre svega kroz produbljivanje samog lika Simona Bokanegre, u novom finalu prvog čina.

Revizija opere je 1881. godine u Skali doživela trijumfalni uspeh. Tada su protagonisti bili: Viktor Morel kao Bokanegra i Frančesko Tamanjo kao Gabriele Adorno, koji će šest godina kasnije biti prvi interpretatori Otela i Jaga.

Urednica Ksenija Stevanović