Umetnost interpretacije – Flautista Miodrag Azanjac

Azanjac je rođen 1932. godine u Kragujevcu, a studije je završio na Muzičkoj akademiji u Beogradu 1958. godine u klasi Jakova Srejovića. Zahvaljujući stipendijama, usavršavao se godinu dana na Pariskom konzervatorijumu u klasi Gastona Krinela, a potom i u Sijeni, na Akademiji Kiđijana, učeći kod velikog Severina Gacelonija.

Po povratku u tadašnju Jugoslaviju, Azanjac nastavlja da svoju karijeru razvija na nekoliko koloseka - kao interpretator, postajući prvi flautista Beogradske filharmonije, koncertni solista i aktivni kamerni muzičar; kao pedagog, predavajući flautu najpre u muzičkim školama „Mokranjac“ u Beogradu i “Dr Miloje Milojević” u Kragujevcu, a potom i na Fakultetu muzičke umetnosti; te na kraju kao uspešan rukovodilac i osnivač jedinstvenog ansambla “Hor flauta”.

Koncertna aktivnost Miodraga Azanjca započela je još tokom njegovih studentskih dana. Svirao je kao solista sa brojnim simfonijskim i kamernim orkestrima širom Jugoslavije, a naročito su bili zapaženi njegovi nastupi u muzičkim emisijama Radio Beograda. Kao solista i kamerni muzičar snimio je veliki broj dela za potrebe Radio Beograda, između ostalog i kao član Beogradskog duvačkog kvinteta, u čijem je osnivanju i sam učestvovao.

Repertoar ovog umetnika bio je veoma bogat i obuhvatao je kompozicije nastale u širokom vremenskom rasponu - od baroka do ostvarenja domaćih i inostranih savremenih autora. Bio je prvi flautista koji je kod nas izveo cikluse Bahovih i Hendlovih sonata, ali i kompozicije Žolivea, Debisija, Konjovića, Josifa, Vaude i drugih. Poseban segment njegove diskografije čine ostvarenja koja su kao porudžbine domaći savremeni autori pisali za njegov „Hor flauta“, jedinstven ansambl osnovan 1977. godine, a u kojem su nastupali studenti Fakulteta muzičke umetnosti, mladi flautisti, učenici i profesori srednjih muzičkih škola. Ovaj sastav je bio sasvim izuzetna pojava na srpskoj, ali i evropskoj sceni, a dela koja su za „Hor flauta“ komponovali autori poput, Enrika Josifa, Ingeborg Bugarinović, Grane Stojković ili Ivane Stefanović, doprinela su širenju i obogaćivanju flautskog repertoara.

Azanjac i Josif su gajili međusobnu naklonost i doboko poštovanje, te je ostalo zapisano da je kompozitor rekao da je Azanjac „pevač tonske svirale” i kao takav „prvi među prvima kod nas i ne samo kod nas”. Za svoje dugogodišnje zalaganje, Azanjac je nagrađen brojnim priznanjima, među kojima se izdvajaju Oktobarska nagrada grada Beograda, nagrada Udruženja muzičkih umetnika Srbije, Prva nagrada Jugoslovenske radio difuzije, Nagrada Udruženja kompozitora Srbije i druge.

Pored izvođačke i pedagoške delatnosti, trebalo bi pomenuti i esejističku aktivnost ovog umetnika, koja obuhvata brojne tekstove o flauti i muzičkom stvaralaštvu, eseje “Mitos i logos”, “Vreme flaute”, te niz predavanja koje je realizovao u saradnji sa Trećim programom Radio Beograda.

Urednica emisije: Ivana Neimarević