Elektronski studio – In memoriam: Vladan Radovanović

Radovanović u istoriji naše savremene umetnosti i muzike zauzima važno mesto, kao jedan od najautentičnijih predstavnika avangardnih strujanja u drugoj polovini XX veka. Krasila ga je velika radoznalost, izuzetna erudicija i kreativni elan, koji mu je omogućio da kao višemedijski umetnik postigne vrhunske rezultate ne samo u polju muzike, koja je bila njegova primarna diciplina, već i kao vizuelni umetnik – bio je jedan od osnivača Mediale, pionir taktilne i sinestezijske umetnosti, kao i jedan od pokretača eksperimentalnih poetskih tendencija. Kao tvorac originalnog koncepta Voko-vizuela, Vladan Radovanović je rodonačelnik novog roda višemedijske umetnosti koji „uz zvučno i vizuelno može uključiti i prostorno, kinetičko i taktilno uz obavezno značenje”. Drugim rečima, ono što je Vladana Radovanovića odvajalo od svih drugih umetnika aktivnih u našoj sredini tokom druge polovine XX veka jeste njegov posve specifičan afinitet prema novom i avangardnom, ka spoju umetnosti i naučne metode, umetnosti i lične kosmogonijske teorije, umetnosti i novih tehnoloških dostignuća.

U ovom pogledu, Radovanović je više nego drugi stvaraoci težio ka otvaranju prema novim medijima koji su postajali alati za ostvarivanje njegove vizije sveopšteg prožimanje umetnosti i težnje ka totalnom delu i stvaranju kao vrhunskom umetničko-egzistencijalnom činu. U tom kontekstu treba sagledati i njegov angažman u vezi sa osnivanjem i pokretanjem Elektronskog studija, koji je sa jedne strane po otvaranju postao laboratorija za eksperimentisanje sa novim medijem i novom tehnologijom, ali je sa druge strane bio i mesto susreta različitih stvaralačkih poetika, kao i mesto nastanka nekih od najvažnijh ostvarenja samog Vladana Radovanovića.

Kao jedan od osnivača studija Vladan Radovanović je bio zaslužan za nabavku uređaja EMS Synthi 100, čijim dolaskom u zgradu Radio Beograda, je Elektronsku studio i započeo sa radom. Kao rukovodilac studija od te 1972. do 1999. godine, Radovanović je davao jedinstvenu konceptualnu viziju aktivnostima. Njegova težnja od samih početaka je bilo stvaranje kombinovanog analogno-digitalnog studija kao optimalnog prostora za stvaranje, ali i za lično umetničko otkrivanje.

U emisiji ćemo predstaviti njegova dela iz šezdesetih, sedamdesetih i osamdesetih godina koja spadaju u red pionirskih i otkrivalačkih: tejp kompoziciju Invencije (1960), Elektru (1974), Audio-spacijal (1975-1978), prvu kompjutersku kompoziciju na našim prostorima Kompjutoriju (1976), Undinu (1985) i Timbral (1987).

Urednice Ksenija Stevanović i Ivana Neimarević