Žene u muzici

Mel Boni je u svojoj generaciji bila izuzetak među kompozitorkama, s obzirom da nije poticala niti iz dobrostojeće, niti iz familije muzičara. Iako skromnog porekla, u njenoj kući je ipak postojao klavir, na kojem je ova umetnica sticala prva znanja iz muzike – samouka. Ipak, njen talenat nije ostao skriven i ona je kao adolescentkinja počela da pohađa privatne časove kod Sezara Franka. Ubrzo je bila primljena na Pariski konzervatorijum, gde je kompoziciju učila u istoj klasi sa Klodom Debisijem. Međutim, roditelji prekidaju njeno školovanje pre završetka studija, protiveći se ljubavnoj vezi svoje ćerke sa jednim mladim kolegom. Boni, potom, na roditeljski nagovor, stupa u brak sa bogatim, starijim, industrijalcem, vodeći život primeren imućnoj ženi koja se bavila porodicom i decom. U devetoj deceniji XX veka, ona ponovo susreće svoju ljubav iz mladosti – Amedea Etiša, koji joj otvara vrata muzičkih krugova, ohrabrujući je da se vrati komponovanju. Do kraja svog života, 1937. godine, Mel Boni se u potpunosti okrenula muzici, postajući poznata u muzičkim krugovima, kao autorka, ali i kao članica nekoliko muzičkih udruženja.

Klemans de Granval bila je jedna od najpoznatijih ženskih autorki u Francuskoj u poslednjoj trećini XIX veka. Rođena je u uglednoj porodici, koja je bila naklonjena muzici i koja je negovala umetnost. Od detinjstva je pokazivala talenat za muziku, ali je po stupanju u brak sa vikontom Granvalom, 1851. godine počela da uzima časove kompozicije kod Kamija Sen-Sansa. Ubrzo je primećena u francuskoj javnosti, iako je zbog svog društvenog statusa – aristokratkinje koja se bavi muzikom – uvek smatrana ’diletantkinjom’. I pored toga, Klemans de Granval je pisala ne samo kamernu i vokalnu muziku, već se sa velikim žarom obraćala i duhovnim delima i simfonijskim kompozicijama.

Ogista Olmes je dolazila iz imućne i umetnostima sklone porodice, koja joj je omogućila da se razvije i kao kompozitorka i kao pesnikinja, iako mimo samih muzičkih obrazovnih institucija. Ona je svoja znanja pre svega sticala na privatnim časovima kod Sezara Franka, koga će smatrati svojim najvažnijim učiteljem. Olmes je pisala dela raznovrsnih žanrova, između ostalih i opere, od kojih je jedna bila postavljena i na sceni Pariske opere. Tri mala komada za flautu i klavir iz 1896. godine otkrivaju njenu vezu sa folklornim nasleđem Irske, zemlje iz koje su potekli njeni roditelji.

Urednica Ksenija Stevanović.