Imaginarni pejzaži – Manja Ristić i Mark Vernon

Na ovom ostvarenju ovo dvoje umetnika spajaju svoje komplementarne senzibilitete u proživeljni portret ostrva Korčula, na kome Manja Ristić živi i radi. Može se reći da je Korčula, od svih predela bivše Jugoslavije najprisutnija u svetskoj istoriji saund arta. Naime, još od kada je Lik Ferari iskoristio zvuke ovog ostrva u svom antologijskom delu „Presque rien" nastalom između 1967. i 1970. godine, akustički upis - imaginarni i stvarni - korčulanskog prirodnog okruženja i ljudi cirkuliše u svetu eksperimentalnog muzičkog zvuka i inspiriše nova dela nastala u ključu „saundskejpa" i njegovih inačica. Tako je i sa albumom „Sound Postcards from the Centre of the Periphery" koji daje jedan od mogućih, a opet definitivnih pogleda na Korčulu, čiji akustički univerzum - kako kopneni, tako i podvodni Manja Ristić neumorno istražuje već dugi niz godina kroz svoj interdisciplinarni pristup saund artu, terenskim snimcima, instrumentalnoj elektoakustici i eksperimentalnim radijskim formama. Višestruko nagrađivani britanski umetnik Mark Vernon joj se pridružuje u ovoj avanturi otkrivanja korčulanskih svetova, donoseći svoje veliko iskustvo iz domena audio arhelogije, istraživanja radijskog glasa, arhaičnih medija i prisvajanja pronađenih snimaka.

Na nešto jednostavnijoj, ali i intimnijoj ravni album „Zvučne razglednice iz centra periferije" opisuje svakodnevnicu zajedničkog života Manje i Marka u gradu Korčula - njihovo iskustvo prostora, vremena i slušanja. S obzirom na to da dele slična interesovanja, oni su išli da snimaju podvodne jame, stene, različite delove starog grada i ljude koji u njemu žive, ostrvce Badiju prekoputa Korčule, kamenolome na Vrniku, potom najznačajniju muzičko-scensku korčulansku formu - Morešku, zatim stare mašine iz štamparije, brodove, podmorje koje nestaje, ali su iskoristili i brojne kasete sa Radija Korčula na kojem se nalaze arhivski snimci korčulanskih tradicija. Kao ujedinjujući motiv celog narativa ovog ostvarenja su zvona sa brojnih koručlanskih crkava koje definištu život na ostrvu - od rođenja do smrti. Ta zvona, zvuče i odzvanjaju u svim svojim vidovima od onog materijalnog akustičnog do prostora pesničke imaginacije u numeri „Mrtvo zvono tuče".

Album „Zvučne razglednice iz centra periferije" je jedna vrsta zvučne izložbe grada Korčule - pokušaj da se starina i sadašnjost ovog mesta povežu i sačuvaju za neka buduća pokolenja i buduće umetničke poduhvate. Pre svega, ovo je ostvarenje satkano od prožimanja i prepoznavanja, od slušalačke povezanosti i posvećenosti, od ljubavi prema malim stvarima koje u brojnim preznačavanjima postaju velike, važne i univerzalno prepoznatljive.

Urednica: Ksenija Stevanović