Operska sezona Euroradija 2022-2023

Ovo delo premijerno je izvedeno u Londonu, 1850. godine, kada su Alevi i njegov libretista Ežen Skrib priredili Šekspirovu "Buru" za potrebe Teatra njenog Kraljevskog veličanstva na Hejmarketu. Šekspir nikada nije bio zaboravljen u Britaniji, ali je polovinom veka započeo talas izvođenja njegovih komada na londonskim pozornicama, posle gotovo dva stoleća sporadičnog prisustva na repertoaru. Istovremeno, u ostatku Evrope, posebno u Francuskoj, tek je nekoliko Šekspirovih komada bilo poznato javnosti. Ipak, to nije sprečilo impresarija Teatra njenog veličanstva, Bendžamina Lamlija, da operu na osnovu Šekspirovog poslednjeg komada "Bura" poruči upravo od dvojice Francuza. Iako je Alevi bio priznat i poznat u svojoj zemlji, njegova karijera je u tom trenutku u Francuskoj bila u zalasku, ali je zato njegova reputacija u Engleskoj rasla, s obzirom na to da je britanska publika počela da otkriva čari franuske velike opere. Ipak, zbog specifičnog ukusa londonske publike koja je, još uvek, preferirala opere na italijanskom jeziku, Fromental i Skrib napravili su operu na italijanskom i u italijanskom duhu.

Bura je, na taj način, jedna osobena anomalija u istoriji romantičarske opere ili kako to duhovito navodi kritičar Henri Čorli ona je nastala kada su "Dvojica Francuza operski obradili engleski komad iz 16. veka kao italijansku operu za englesku publiku". Iz današnje perspektive, pred nama je susret operskih konvencija XIX veka - italijanskog belkanta i francuske velike opere, u pogledu prisustva plesnih numera i prodora fantastike koji omogućava spektakularni scenski tretman. Sa svoje strane, Ežen Skrib se trudio, i pored svih intervencija kako bi uskladio Buru sa operskim konvencijama, da ostane što verniji Šekspirovom originalu, znajući da britanska publika neće tako lako preći preko većih izmena predloška svog "najvećeg barda". I pored Skribovog truda, puristi su bili nezadovoljni operskim tretmanom Bure - kao što će to, uostalom, biti slučaj sa recepcijom gotovo svih velikih književnih tekstova na operskoj pozornici, a sami kritičari nisu pokazali veće oduševljenje. Međutim, publika je prihvatila i zavolela Alevijevu "Buru", a premijera je u štampi opisana kao veliki uspeh. Zanimljivo je stoga napomenuti da je parisko izvođenje Bure, upriličeno 1851. godine u Italijanskom teatru prošlo mnogo manje zapaženo nego ono londonsko. Parižani su imali manje afiniteta prema samoj Šekspirovoj priči, ali i prema amalgamu italijanske i francuske opere, kao takve.