Majstori baroka – Johan Melhior Molter

Rođen 1696. godine, ovaj kompozitor i violinista svoje obrazovanje stekao je u  Ajzenahu. U ovom gradu je, između ostalog, imao priliku da se upozna sa slavnim dvorskim ansamblom koji je osnovao Georg Filip Teleman i pretpostavlja se da je na predlog jednog od muzičara iz ansambla Molter počeo da svira violinu.

Godine 1717. Molter odlazi u Karlsrue gde je radio kao violinista, da bi mu se dve godine kasnije ukazala prilika da studira kompoziciju u Italiji, i tamo odlazi i ostaje do 1721. godine. Nakon završenih studija, Molter se vratio u Karlsrue gde je dobio nameštenje dvorskog kapelmajstora. Na ovoj poziciji je ostao narednih 11 godina, nakon čega prelazi da radi, takođe kao kapelmajstor, na dvoru vojvode Vilhelma Hajnriha od Zaks-Ajzenaha. Za to vreme još jednom odlazi u Italiju na usavršavanje, da bi se 1742. vratio u Karlsrue gde se posvetio pedagoškom radu i gde je ostao sve do svoje smrti, 1765. godine.

Molterov opus je vrlo obiman i obuhvata skoro sve žanrove, a odlikuje se raznim uticajima kojima je kompozitor kroz svoju karijeru bio izložen. Među sačuvanim delima nalaze se kantate i oratorijumi, oko 140 simfonija, uvertira, koncerata i kamerna dela. Njegovi koncerti za klarinet i orkestar nastali sredinom 18. veka predstavljaju prvi primer koncerata ikada napisanih za ovaj instrument. Muzikolozi Molterovo stvaralaštvo dele u tri faze, shodno gradovima u kojima je živeo i različitim stilskim uticajima pod kojima je bio. Tako, prva stvaralačka faza vezuje se za period boravka u Karlsrueu, od 1722. do 1733. godine, u kojoj su prisutne odlike italijanskih, odnosno venecijanskih baroknih majstora. Godine u Ajzenahu, do 1741. karakterišu elementi kasnog nemačkog baroka, u kojima se autor okrenuo muzičkom jeziku Georga Fridriha Telemana. U poslednjem, trećem stvaralačkom periodu od 1742. godine, Johan Melhior Molter se, nakon drugog putovanja u Italiju, još jednom okrenuo italijanskim majstorima, odnosno pripadnicima napuljske škole a posebno se zainteresovao za novi, galantni stil koji je već bio prisutan u delima Đovanija Samartinija. Ipak, u svim ovim promenama, Molter je ostao dosledan nemačkoj tradiciji i ona se posmatra kao osnova njegovog stila.

Autorka: Saša Tošković