Umetnost interpretacije

Ova umetnica čije su interpretacije vođene snažnim muzičkim instinktom i koje osvajaju sugestivnošću umetničkog izraza i vanstandardnom tehnikom, počela je da privlači medjunarodnu pažnju još devedestih godina prošlog veka. Rođena 1972. godine, violinu je učila sa Kristoferom Popenom, a već tokom školovanja istakla se pobedama na Međunarodnom takmičenju za violiniste „Lepold Mocart” u Augsburgu 1987. godine, kao i na Konkursu u gradu Rovigu u Italiji tri godine kasnije. Ovi uspesi predstavljali su, međutim, tek uvod u trijumf koji je Izabele Faust ostvarila na Paganinijevom takmičenju u Đenovi 1993. godine. Zahvaljujući njemu, ova violinistkinja ulazi na svetsku muzičku scenu na velika vrata i započinje da koncertira kao solista sa najboljim orkestrima Evrope, a od 1995. godine i na američkom kontinentu. 

Pored izvođenja dela ranijih epoha na autentičnim instrumentima, Izabele Faust se prevashodno profilisala kao interpretator dela romantičarske epohe, ali i stvaralaca dvadesetog veka, poput Albana Berga, Bohuslava Martinua, Olivijea Mesijana i drugih. Svoj sada već bogati diskografski opus započela je da gradi 1997. godine, kada je, u izdanju Harmonije mundi, promovisan njen debitantski album sa delima Bele Bartoka koji je poneo nagradu Gremi za najbolji snimak mladog izvođača te godine. Do danas, načinila je više od trideset albuma uglavnom za istu diskografsku kuću, kao i za kuće Ce-Pe-O i I-Si-Em. Na ovim albumima ostavila je trajne zvučne zapise interpretacija značajnih dela violinske literature, od Ludviga van Betovena do Andrea Žolivea. Izabele Faust posvećena je i kamernom muziciranju u saradnji sa umetnicima kao što su Pjer-Loran Emar, Klemens Hagen i Aleksander Meljnikov, a od 2004. godine vodi i klasu violine na Univerzitetu za umetnost u Berlinu. 

Autor teksta: Stefan Cvetković
Urednica emisije: Ivana Neimarević