Muzika XX veka – Ljubica Marić

Ljubica Marić je rođena u Kragujevcu 1909. godine. Muzičko obrazovanje je započela u Beogradu, gde je radila sa Josipom Slavenskim, a zatim je u dva navrata bila u Pragu: U periodu od 1929 do 1932. studirala je na Majstorskoj školi Jozefa Suka, a 1936. i 1937. godine u odeljenju za četvrtstepenu muziku Alojza Habe. Pohađala je i dirigentske kurseve Nikolaja Malka u Pragu i Hermana Šerhena u Strazburu i kasnije je, katkad, nastupala kao dirigent. Od 1938. godine radila je u Beogradu, prvo kao profesor Muzičke škole Stanković, a zatim u posleratnom periodu kao vanredni profesor na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu. Traganje za samosvojnim umetničkim izrazom obeležilo je stvaralački put Ljubice Marić. Ona je postepeno otkrivala izvor nadahunća koji će se uspostaviti kao presudan za njena najpoznatija i najzrelija ostvarenja. Taj ključ kompozitorka je pronašla krajem pedesetih i na početku šezdesetih godina kada započinje ciklus Muzika oktoiha. Ona se u njemu ispiriše napevima Mokranjčevog Osmoglasnika, koristeći narodno crkveno pojanje kao zvučnu škrinju iz koje zahvata dubinske slojeve muzičkog nasleđa prosejane i transformisane kroz njenu sasvim ličnu poetsku viziju. Upravo kroz odnos prema arhetipskom Marićeva stvara savremeno i drugačije muzičko pismo, koje je izdvaja od savremenika i naslednika svojom prepoznatljivošću i originalnošću.

Urednica Ksenija Stevanović