XX vek – Stanojlo Rajičić

Kao stipendista tadašnje Čehoslovačke vlade, Rajičić (1910-2000) je studije muzike završio je na Državnom konzervatorijumu u Pragu, gde je poput ostalih srpskih kompozitora nastavio sa daljim usavršavanjem. Za sobom je ostavio opsežan i žanrovski raznovrstan opus, u kojem se između ostalih nalaze opera Simonida, televizijske opere Karađorđe i Bele noći, monoopera Dnevnik jednog ludaka i nekoliko baleta.

Obiman korpus simfonijske muzike ovog autora čini šest simfonija, ciklus od četiri simfonijske poeme nadahnute srpskim narodnim epskim pesmama, Koncertna uvertira, Simfonijska svita i druga dela. Ipak, u sferi instrumentalne muzike središnje mesto zauzimaju Rajičićevi koncerti; komponovao je tri koncerta za klavir i orkestar, tri za violinu, dva za klarinet i po jedan za violončelo i fagot. Sa svojih ukupno deset koncerata Rajičić je tako, uz Petra Stojanovića, postao najistaknutiji predstavnik koncertantnog žanra u srpskoj muzici.

Rajičićeva rana ostvarenja odišu romantičarskim senzibilitetom, premda, nakon susreta sa praškom avangardom i savremenim kompozicionim principima i tehnikama poput atonalnosti, atematizma i četvrttonske muzike, autor počinje da primenjuje neke od ovih postupaka i u svojim kompozicijama. Iako Rajičić nije prihvatio Habin četvrttonski princip, njegov praški period predstavljao je deonicu kompozitorovog stvaralačkog puta u kojoj se najviše udaljio od tradicionalnih stilova.

Kompozitorov povratak u Beograd doveo je do jezičkog i stilskog „smirenja", ali se ovaj zaokret ka umerenijem muzičkom izrazu u Rajičićevom slučaju odigrao i pre nego što je u zvaničnoj kulturnoj politici došlo do zahteva koje su zastupale postavke socrealizma. Tako se na primeru nekih njegovih dela sa početka četrdesetih godina primećuje pojava prijemčivijeg  harmonskog, melodijskog i ritmičkog jezika, te okretanje ka nacionalnoj tematici i melodici. Gudački kvartet opus 10, nastao samo nekoliko godina po završetku Rajičićevih studija u Pragu, 1939. godine.

Simfonija in G komponovana je 1959. godine, a nastala je neposredno po kompozitorovom imenovanju za člana SANU.