Na jugu Afrike pronađen najstariji poznati otisak ljudske stope na svetu

Pre oko dvadeset godina, u celoj Africi prijavljena su četiri nalazišta. Dva su bila u istočnoj Africi: Laetoli u Tanzaniji i Kobi Fora u Keniji; dva su bila u južnoj Afrike (Nahun i Langeban). Međutim, nalazište Nahon, čiji je pronalazak objavljen 1966. godine, bilo je prvo nalazište hominina koje je čovek opisao. Godine 2023. situacija je drugačija. Danas broj datiranih otisaka ljudskih tragova i ostataka koji ukazuju na hominine sa lokacije Afrike, i koji su stariji od 50.000 godina, iznosi 14.

Dele se na istočnoafrički klaster (pet lokacija) i južnoafrički klaster sa obale Kejpa (devet lokacija). Postoji još 10 lokacija na drugim mestima u svetu, uključujući Veliku Britaniju i Arabijsko poluostrvo.

S obzirom na to da je relativno malo skeletnih ostataka hominina pronađeno na obali Kejpa, tragovi koje su ostavili naši ljudski preci dok su se kretali po drevnim pejzažima, su koristan način da dopunimo i poboljšamo naše razumevanje drevnih hominina u Africi.

Nove lokacije, nova iznenađenja

U nedavno objavljenom članku u Ichnosu, međunarodnom časopisu o fosilima u tragovima, data je starost sedam novodatiranih tragova hominina koje su naučnici identifikovali u proteklih pet godina na južnoj obali Kejpa u Južnoj Africi. Ova mesta sada čine deo „južnoafričkog klastera“ od devet lokacija.

Otkriveno je da su lokacije sadržale ostatke različite starosti; najnoviji nalaz datira od pre oko 71.000 godina.

Najstariji, koji datira od pre 153.000 godina, jedan je od izuzetnijih nalaza zabeleženih u ovoj studiji: to je najstariji otisak stopala koji se do sada pripisuje našoj vrsti, homo sapijensu.

Zajedno sa drugim dokazima iz tog područja i vremenskog perioda, uključujući razvoj sofisticiranog kamenog oruđa, umetnosti, nakita i berbu školjki, to potvrđuje da je južna obala Kejpa bila oblast u kojoj su rani anatomski moderni ljudi preživeli, evoluirali i napredovali, šireći se iz Afrike na druge kontinente.

Postoje značajne razlike između istočnoafričkih i južnoafričkih nalazišta. Istočnoafrička su mnogo starija: Laetoli, najstariji, star je 3,66 miliona godina, a najmlađi 0,7 miliona godina.

Tragove nije napravio homo sapijens, već ranije vrste kao što su australopitek, homo hajdelbergensis i homo erektus. Uglavnom, površine na kojima se pojavljuju istočnoafrički tragovi su morale da budu pedantno iskopane i izložene.

Nasuprot tome, južnoafrička mesta na obali Kejpa su znatno mlađa. Svi su pripisani homo sapijensu. A tragovi obično budu potpuno otkriveni kada se otkriju, u stenama poznatim kao eolianiti, koje su cementirane verzije drevnih dina.

Otkopavanje se stoga obično ne razmatra – a zbog izloženosti lokaliteta elementima i relativno grube prirode peska iz dina, oni obično nisu tako dobro očuvani kao lokaliteti u istočnoj Africi.

„Oni su takođe podložni eroziji, tako da često moramo da radimo brzo da bismo ih snimili i analizirali pre nego što ih uništi okean i vetar. Iako to ograničava potencijal za detaljno tumačenje, možemo dati datume i tu na scenu stupa metod osvetljavanja“, kažu naučnici.

Moć svetlosti

Ključni izazov prilikom proučavanja paleo-zapisa - staza, fosila ili bilo koje druge vrste drevnog sedimenta - je utvrđivanje koliko su stari materijali.

Bez toga je teško proceniti širi značaj nalaza, ili protumačiti klimatske promene koje stvaraju geološki zapis. U slučaju ostataka sa južne obale Kejpa, metoda izbora je često optički stimulisana luminiscencija.

Ovaj metod datiranja pokazuje koliko je davno zrno peska bilo izloženo sunčevoj svetlosti; drugim rečima, koliko dugo je taj deo sedimenta bio zatrpan.

Južna obala Kejpa je odlično mesto za primenu optički stimulisane luminiscencije. Prvo, sedimenti su bogati zrnima kvarca, drugo – obilno sunce, široke plaže i vetar znače da su svi postojeći ometači ove metode uklonjeni, što omogućava pouzdane procene starosti.

Ukupan raspon datuma nalaza je starost od oko 153.000 do oko 71.000 godina – što je u skladu sa godinama starosti u ranije prijavljenim studijama iz sličnih geoloških naslaga u regionu.

Ipak, nalazi koji ukazuju na stopu stari 153.000 godina pronađeni su u Nacionalnom parku Garden Rut, zapadno od priobalnog grada Najsna na južnoj obali Kejpa. Dva prethodno datirana južnoafrička lokaliteta, Nahon i Langeban, dala su starost od oko 124.000 godina, odnosno 117.000 godina.

Naučnici smatraju da još ostataka čeka da bude otkriveno i da potragu takođe treba proširiti na starije naslage u regionu, u rasponu starosti od 400.000 godina do više od dva miliona godina. „Za deceniju od sada, očekujemo da će lista drevnih ostataka i tragova hominina biti mnogo duža nego što je sada – i da će naučnici moći da nauče mnogo više o našim drevnim precima i predelima koje su oni zauzimali“, navode istraživači.