Izložba fotografija „Koja: Ja imam šarene oči“ povodom 40 godina od prvog albuma „Discipline kičme“

Na platou ispred Umetničkog paviljona „Cvijeta Zuzorić“ na Kalemegdanu, otvorena je izložba fotografija „Koja: Ja imam šarene oči“, povodom 40 godina od izlaska prvog albuma grupe „Disciplina kičme“.

Zvuk i poruke prvog albuma „Discipline kičme“ u vreme izlaska bili su drugačiji od svega do tada poznatog u jugoslovenskom roku. Album danas smatramo manifestom Kojinog rada. Izložba je o tome – o Koji, epohi u kojoj je stvarao, o njegovoj muzici, o svemu što danas ima značenje kulturnog fenomena.

„Koja je za svoje vizionarstvo, pošto da se podsetimo, u vreme kada je izašao taj prvi album, 1983. mi nismo poznavali ovakvu formaciju benda – bas i bubanj ili gitara i bubanj. Svi, 'The White Stripes' i svi ostali su došli mnogo kasnije. Dakle, naš Koja je najavio neke nove promene u svetskom rokenrolu i njegov značaj je tim veći“, naglašava Zorica Kojić, koautor izložbe.

Autentičnu pojavu i Kojin jedinstveni muzički stil, kritičari vide kao melanž klasičnog roka Džimija Hendriksa, samoniklog panka i dadaističkih stihova.

Izložba na posredan način govori o tome. Hronološki, od početnog impulsa, preko londonskog razdoblja, do Kojinog statusa legende domaće rok scene.

„Ova izložba objašnjava kroz objektiv raznih fotografa kako je 'Disciplina kičme' delovala u kojim trenucim. Znači, tu su Predrag Buca Popović u nekim ranim danima, onda Goranka Matić koja je funkcionisala kao pratilac muzičke scene. Potom imamo Stanislava Milojkovića koji je pratio onaj srednji deo karijere 'Discipline kičme', u drugoj polovinini osamdesetih, kada su oni bili najpoznatiji. Iz Londona, fotografije iz devedesetih, dobili smo od Andrije Kmetovića, prvi put izložene javno, zaista ekskluzivno. Konačno, fotografije Nemanje Đorđevića koji je pratio njegov rad od 2000. godine“, navodi Dragan Ambrozić, koautor izložbe.

Mediji, kritičari i publika se prema Dušanu Kojiću Koji odnose kreatvnim vrednosnim normama. Smatraju ga predvodnikom pobunjeničke muzike, briljantnim ometačem neukusa i kolotečine, profesorom etike, estetike i filozofije zen građanstva, stubom domaćeg rokenrola i beogradskog andergraunda. Ispred svih tih simbola, nalazi se Kojina muzička doslednost.