Srpski srednjovekovni spomenici dragulji Uneskove baštine

U manastirskom kompleksu podno Radočele Bogorodičina crkva zidana je u srpsko-vizantijskom stilu i ukrašena izuzetno vrednim freskama. Za taj spomenik srpske prošlosti, koji je 1986. upisan u Uneskov registar svetske baštine, s pravom se kaže da je naš prozor u svet.

„Živopis Kraljeve crkve je veoma vredan. Sama činjenica da je skoro 200 godina pre Mikelanđelove Sikstinske kapele oslikana već govori o tome koliko je bio dragocen taj živopis u to vreme“, kaže teolog dr Tihon Rakićević.

Vanvremensku lepotu slikarstva u Nemanjićkim zadužbinama odlikuju scene Velikih praznika posvećenih Hristu i Bogorodici.

„Pričamo im opšte o Svetom Savi i Svetom Simeonu. Otim stubovima i temeljima naše duhovnosti, naše narodne crkvenosti i državnosti, kulture, pismenosti“, navodi monah Siluan, sabrat Manastira Studenice.

U Rugovskoj klisuri drevna metohijska lavra Pećka patrijaršija zadivljuje arhitektonskim sklopom hramova u kojima je i oslikan ceo kalendar u godini.

Ktitorski natpis Visokih Dečana – monumentalne zadužbine iz vremena procvata srednjovekovne srpske države potvrđuje čije je nasleđe. O svojevrsnom pravoslavnom trajanju svedoči i Milutinova Gračanica, arhitektonska lepotica koja je pretrajala sedamsto leta.

„Svi oniimaju takva ostvarenja istovremena da bi mogli i sada da kažemo da su ovo najveći dragulji toga doba – srednjeg veka i zato su proglašeni za svetsku kulturnu baštinu“, ističe njegovo preosveštenstvo Teodosije, vladika raško-prizrenski.

U registru svetske kulturne baštine Uneska upisano je osam kraljevskih zadužbina koje su nezamenljivo svedočanstvo mnogovekovnog opstajanja naroda kome su ih Nemanjićki vladari zaveštali.