Prostranstva pejzaža - slikarstvo Radmile Lazarević

Odrasla u okruženju plodova slikarske prakse baka Darinke i slika koje je Petar Lubarda poklonio njenom dedi Marku, muzički obrazovana od ranog detinjstva, Radmila Lazarević je našla prave sagovornike za svoj doživljaj sveta i njegovo iskazivanje tokom studija na Akademiji za likovne umetnosti, u ličnostima profesora, Đorđa Bošana i Nedeljka Gvozdenovića.

Pozivajući se na muzičke oblike, odnose melodije i harmonije, dinamiku tempa i ritma, oba pedagoga trudila su se da studentima prenesu suštinu likovnosti koja u međusobnom preplitanju različitih vizuelnih elemenata čini nerskidivu celinu likovnog dela. Taj, uslovno rečeno, formalni pristup, obezbeđivao je sigurno ovladavanje slikom kao entiteom po sebi i omogućavao mladim slikarima da sa sigurnošću zakorače u umetnički život.

Otvorena prema svemu što je okružuje, Radmila Lazarević posle specijalke u klasi Nedeljka Gvozdenovića (1966), već na prvoj samostalnoj izložbi u Galeriji ULUS 1967. godine, nastupa sa slikama u kojima traženje ličnog izraza nije samo suptilno usklađivanje odnosa oblika, površine, boje i fakture nego ispoljava težnju ka ispitivanju materije čime se približava tada aktuelnim enformelskim nastojanjima u beogradskoj sredini.

Osnovna i gotovo jedina tema na slikama Lazarevićeve biće pejzaž koji će prolaziti kroz razne mene, ali će činiti okosnicu svih njenih likovnih predstava. Preko crteža kao početnog izražajnog sredstva (svojevrsne melodijske linije) ulazi u složeni organizam slike i daje prostora svojim slikarskim osećanjima. Ovi prizori na granici apstraktnog otkrivaju sklonost ka višeslojnom orkestriranju celine i u velikoj meri se približuju muzičkim kompozicijama.

Težnja ka muzičkom izražavanju iznedrila je radove koji se približavaju apstraktnom poimanju slike u duhu likovnosti dvadesetog veka („modernizam") gde su ničim ograničavani muzički sadržaji i forme našli najbolji pandan u čistim oblicima i istraživanju autonomnog likovnog jezika. Zato će isprepletanost izražajnih sredstava i doživljaja obe umetničke grane naći nadahnutog tumača u ličnosti Radmile Lazarević kada u školi bude predavala likovnu i muzičku umetnost. Ali ta početna pozicija nije mogla da zadovolji slikarku i njen doživljaj sveta.

U svojim ispitivanjima likovnih fenomena ona će figurativnim i simboličnim predstavama dopuniti sadržaj svojih pejzaža prevodeći ih sa muzikalnim osećanjem u raskošne prizore ličnog unutrašnjeg prostora i vremena. U tome se nalazi smisao likovnog delovanja i slikarskog dela Radmile Lazarević.

Biografija

Radmila Lazarević je rođena 1940. u Beogradu. Akademiju likovnih umetnosti i poslediplomske studije završila je 1966. u klasi Đorđa Bošana i Nedeljka Gvozdenovića. Od 1965. član je ULUS-a. Kao stipendista grčke vlade boravi u Grčkoj 1970. a u Francuskoj, kao stipendista francuske vlade u periodu 1978/79. Na kolektivnim izložbama izlagala više od sto pedeset puta u zemlji i inostranstvu.

Slike joj se nalaze u kolekcijama: Narodnog muzeja u Beogradu, Muzeja savremene umetnosti u Beogradu, Muzeju grada Beograda, Umetničke galerije u Banja Luci,  Galerije „Likovna jesen" u Somboru,  Galerije portreta u Tuzli, Zavičajnog muzeja u Bosanskom Novom (Novom Gradu), Centra za kulturu i informisanje u Skoplju, Umetničke galerije u Kruševcu, Skupštine grada Beograda, Galerije Zadužbine Ilije Milosavljevića Kolarca, Umetničke galerije u Strumici, Galerije „Stara Kapetanija" u Beogradu, Galerije u Počitelju i Galerije i Prilepu, kao i u posedu kolekcionara u zemlji i inostranstvu.

Ovde možete pogledati/preuzeti katalog izložbe