Tri brata - dva generala i pukovnik

Dimitrijevići su borci iz Balkanskih i Velikog rata. Sećanja na njih, decenijama je čuvala, uglavnom, porodica. Milivoje kaže, da sa ponosom nosi ime dede generala.

"Ceo život živim sa pričom o deda Milivoju, čika Velji i čika Milanu i to su porodične priče. S kolena na koleno prenosimo i moj sin je vaspitavan u tom duhu Prvog svetskog rata", kaže Milivoje Živanović, unuk genrala Milivoja Dimitrijevića.

I na zidovima kuće u centru Beograda nalaze se fotografije iz tog doba. Jedan deo građe poklonjen je vojnom muzeju, a jedan je svrstan u arhivu svetske kulturne baštine jedinstvenog Elektronskog arhiva Prvog svetskog rata, "Europeana 1914-1918", gde su svoje porodične istorije ispričali žitelji 18 evropskih zemalja.

"Ova kuća je zidana zahvaljujući dedi, njegovoj, majci, baki i to je njihovo vlasništvo bilo, ta tri brata su podigli ovu kuću i u temelje zgrade stavili albanske spomenice", nastavlja Živanović.

Milivoje ne bi preživeo prelazak preko Albanije da nije bilo kučeta Arapčeta koje mu je grejalo noge. A porodična legenda kaže i sledeće:

"Na proboju Solunskog fronta, kada se Kajmakčalan probijao, on je dao savete vojvodi Mišiću. Iako je njegov pretpostavljeni bio vojvoda Stepa Stepanović on se kao pukovnik tada obratio Mišiću i on je te savete prihvatio. To je čisto jedna taktička vojnička priča. Zahvaljujući Milivoju slomljen je otpor Bugara i Austrougara i onda ga je jednom prilikom, na jednoj večeri vojvoda Mišić pohvalio i potapšao dedu po ramenu", priča Milivojev unuk.

Divizijski i brigadni generali, konjički pukovnik i komandant Dvora, braća Dimitrijevići, ratovali su od 1912. do 1920. godine. Za svoja junaštva dobili su najveća srpska, ali i francuska i ruska odlikovanja.