Sumoran kraj nekadašnjeg giganta, Ulcinjska solana u starom gvožđu

Neslavan kraj nekadašnjeg giganta. Simboli Ulcinjske solane – samohodni transporter, kolosek i dresine, kojima se so iz bazena dovlačila u pogone za preradu i pakirnicu, završili su u starom gvožđu, čime je posle 86 godina i formalno stavljena tačka na postojanje jedine fabrike soli u državi.

Urušena stara upravna zgrada, hangar bez pola krova i propale montažne barake na samom ulazu u posed od 15 miliona kvadrata, svedoče o nekim drugim vremenima, propalim privatizacijama, strateškim partnerima, ljudskoj pohlepi.

Zajedno s njima, šleperi su pokupili i dva bagera, vozni park, metalne stubove za struju...

Stečajni upravnik solane Žarko Ostojić potvrdio je Vijestima da je sve što je prodato bilo u skladu sa ranije objavljenim oglasom.

"Najveći deo prihodovanog novca isplaćen je bivšim radnicima na ime dela zarada koje su ostvarili u periodu trajanja Plana reorganizacije", kazao je Ostojić.

Predstavnik bivših radnika Saša Mitrović potvrdio je da su radnici, njih oko 70, od stečajne uprave u poslednjih mesec i po dana dobili po hiljadu, ali naglasio da je uprkos tome dug firme prema radnicima i dalje preko milion evra.

Uprkos tome što bi neki novi investitor morao da krene od nule, Mitrović se uzda u novu vladu i preduzeće koje još nije formirano, a koje bi trebalo da upravlja solanom.

Solana na svetskoj listi močvarnih područja

Nacionalni parkovi Crne Gore produžili ugovor o zakupu Ulcinjske solane na još godinu dana.

To javno preduzeće najstarijim ulcinjskim preduzećem upravlja od avgusta 2015. godine, s ciljem zaštite biodiverziteta.

Opština Ulcinj, koja je trebalo da preuzme upravljanje solanom 24. avgusta ove godine, ranije je odustala, jer nije obezbedila pravne uslove za ulazak u taj posao.

Ulcinjska solana je u junu 2019. godine proglašena zaštićenim područjem – parkom prirode.

Solana je u septembru iste godine proglašena močvarom od međunarodnog značaja i uvrštena na Ramsarsku svetsku listu močvarnih područja.

Preduzeće je formirano 1927. godine, bez odjeka u javnosti tadašnje Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca, u kojoj se tih dana na parlamentarnim izborima birala nova vlast.

Sedam godina kasnije, neposredno prije Marseljskog atentata 1934. na kralja Aleksandra Karađorđevića, primorski gradić na krajnjem jugu ubrao je prve kristale soli.

Tada je Ulcinj bio siromašan grad.

Danas, nakon 86 godina, kada fabrika više ni formalno ne postoji, Ulcinj je ponovo siromašan grad – prema zvaničnoj statistici, među poslednjima u državi kada je reč o prosečnoj zaradi, a ubedljivo poslednji na primorju.