Majstori baroka

Ovaj autor poznog baroka rođen je u Parizu 21. septembra 1698. godine u porodici muzičara. Pored komponovanja bio je cenjen kao violinista, započevši karijeru sa samo dvanaest godina, što je dovelo da 1730. postane član prestižnog ansambla Kraljeve violine pored svog oca i brata. Franker je takođe delovao i na polju opere zajedno sa Žan-Ferijem Rebelom, sa kojim je obavljao dužnost direktora Opere. Pored toga bio je i kompozitor orkestra Kraljevog domaćinstva, a 1730. godine bio je primljen u vojni red Gospe od Karmela i Svetog Lazara od Jerusalima kao jedan od retkih muzičara. Sve ove funkcije, učinile su da istoričari u XIX veku daju sud da je Franker primer umetnika-ariviste starog režima, a ovoj oceni nije doprinelo to što mu je Luj XV dao plemićku titulu 1764. godine za zasluge u kraljevskoj službi. Fransoa Franker je preminuo u dubokoj starosti, 1787. godine u Parizu.

Franker je u istoriji muzike ostao pre svega zapamćen po saradnji sa Žan-Ferijem Rebelom. Ovi muzičari su svoj zajednički kompozitorski poduhvat na polju opere započeli 1726. delom Piram i Tizba, i nastavili ga u narednih četrdeset pet godina. Njihov opus je na operskom polju teško diferencirati, a od 1743. godine delovali su i kao generalni inspektori Opere. Ova pozicija ih je dovela da mesta direktora Opere, gde su 1757. godine dobili tridesetogodišnji ugovor, koji nije dugo trajao jer su svoje službovanje započeli u izuzetno teškom i turbulentnom vremenu za ovu ustanovu – pored sukoba italijanske i francuske operske struje, za vreme njihovog mandata Opera je i izgorela. No, ostavili su izuzetno plodan opus na polju opere nastavljujući tekovine lilijevskog tipa francuske opere.

Na polju kamerne muzike Franker pokazuje nešto moderniji pristup – osećaju se uticaji Korelijevog stila, kao i sasvim diskretni pomaci u pravcu nadolazeće rokoko estetike.

Urednica emisije Ksenija Stevanović