Roman Kuhar: Nova kulturna revolucija? Antirodni pokreti i marksizam 2.0

Izrazi „rodna teorija" i „rodna ideologija" ušli su do danas u opštu upotrebu i postali sinonim za neku vrstu teorije zavere usmerene ka kulturnoj revoluciji koja, navodno, teži da poništi biološke činjenica o muškarcima i ženama i da promoviše rodnu fluidnost. U očima pristalica savremenog antirodnog pokreta, ta „teorija", odnosno „ideologija", predstavlja se kao projekat društvenog inženjeringa koji je „gori od komunizma i nacizma zajedno", te se u tom smislu ona ponekad kvalifikuje i kao „novi marksizam" ili „marksizam 2.0".

Prekretnicu u razvoju antirodnog aktivizma u Evropi označili su masovni protesti protiv zakonskog izjednačavanja brakova u Francuskoj 2013. godine, koje je organizovao pokret Manif pour tous, nakon čega su i u mnogim drugim zemljama antirodni aktivisti uspeli da organizuju efikasne demonstracije protiv rodne ravnopravnosti ili seksualnih prava. Prema mišljenju Romana Kuhara, ove proteste širom Evrope, kao i izvan nje, ne bi trebalo shvatiti samo kao produžetak ranijih oblika konzervativnog i klerikalnog protivljenja rodnoj ravnopravnosti i seksualnim pravima, već je pre reč o novoj vrsti otpora koji se odlikuje novim oblicima organizacije, novim načinima mobilizacije i novim diskursima usmerenim ka mnogo široj publici nego što su tradicionalni konzervativni krugovi. U tom smislu, smatra Kuhar, antirodni projekat, i kao politički pokret i kao diskurs, može se razumeti i tumačiti kao odgovor na četiri aktuelne, međusobno povezane krize: krizu liberalne demokratije, krizu maskuliniteta, krizu jednakosti i epistemičku krizu.

Ovaj tekst, napisan kao autorovo uvodno saopštenje za konferenciju o istraživanjima roda koja je u avgustu 2022. godine održana u Danskoj, preveli su s engleskog jezika Predrag Šarčević i Milica Jeremić.

Urednik: Predrag Šarčević