Opera – Đuzepe Verdi: Otelo

Posle premijernog izvođenja Aide 1871, Verdi se zvanično povukao sa scene punih 16 godina. Do ponovnog pojavljivanja sa novim delom – Otelom, sada već osamdesetogodišnji kompozitor, radio je na revizijama opera Don Karlos i Simone Bokanegra. Ovo poslednje delo će se pokazati kao presudno, jer je upravo radeći na novoj verziji, započela saradnja sa Arigom Boitom, čovekom zaslužnim za nastanak poslednjih Verdijevih opera. Boito, uticajni književnik i kompozitor, dugo godina je bio jedan od najvećih Verdijevih protivnika, ali je promenio mišljenje zahvaljujući izdavaču Rikordiju i stupio u kontakt sa kompozitorom. Tako se Verdi, posle više od dve decenije vratio Šekspiru, dramskom piscu kojem se najviše divio. Arigo Boito je napisao izuzetno uspešan libreto na osnovu Šekspirove drame, omogućivši na taj način stvaranje novog tipa opere koju danas prepoznajemo kao verdijanski tip muzičke drame.

Naime, sa Otelom Verdi je napustio tradiciju italijanske melodrame kako su je postavili Rosini i Belini – tradiciju velikih zatvorenih arija, kabaleta i konvencionalnih rešenja. U ovom delu prisutni su neprekinuti muzički tok, veći angažman orkestra, hromatizovan harmonski slog, bogat rad sa motivima i njihova dramaturška distribucija. Ipak, Verdi ne odustaje od zaštitnog znaka svoje retorike – izuzetne liričnosti, melodičnosti deonica, ekonomičnosti u prikazivanju unutrašnjih stanja likova i izuzetnog osećaja za postizanje dramskih vrhunaca i napetosti.

Urednica Jelena Damjanović