Muzej zvuka – Šansone Aleksandra Agrikole

Ovaj franko-flamanski kompozitor, aktivan u drugoj polovini 15. veka, bio je istaknuti član habzburške „Velike kapele" i kompozitor koji je uživao veliki ugled među kolegama-muzičarima. Poreklom iz Genta, Agrikola je puno putovao - bio je u službi porodice Sforca u Milanu, porodice Mediči u Firenci, zatim francuskog kraljevskog dvora u Kambreu i dvora u Napulju. Oko 1500. godine vratio se u rodnu Burgundiju, gde je bio angažovan pri dvoru Filipa Lepog, koji je istovremeno bio i kralj Kastilje. Prateći burgundskog vojvodu na njegovim putovanjima, 1506. godine umro je od kuge u španskom gradu Valjadolidu.

Njegov rani stil se oslanjao na radove Johanesa Okegema, da bi kasnije u karijeri koristio imitaciju poput Žoskena de Prea, postajući tako jedna od retkih figura koje su povezivale burgundski stil sa kasnijom praksom flamanskih autora. Agrikola je bio jedan od najoriginalnijih autora, prepoznatljiv po svojim neobičnim, nekada nestašnim, a nekada čak i zbunjujućim tretmanom polifonije. Jedan savremeni nemački pisac zapisao je „tako primećujem... Okegem je tačan i tehnički vrlo dobar, kao i La Ri; Žosken je intelektualno prefinjen i domišljat; Finka bi takođe trebalo pomenuti; ali kada je reč o neobičnom, luckastom, čudnom maniru komponovanja, tako je jasno da je Agrikola predvodnik ovog stila".

Zaista, Agrikolina muzika je duhovita, ekscentrična, neuhvatljiva – ispunjena neobičnim ritmičkim složenostima, iznenadnim pauzama, oštrim sazvučjima ili neobičnim kretanjem melodijskih linija.

Urednica emisije: Ivana Neimarević