Vek harmonike – Bjarke Mounsen

Ovaj umetnik rođen je 1985. godine na ostrvu Bornholm, a studirao je na Danskom kraljevskom konzervatorijumu, gde trenutno radi na Katedri za kamernu muziku i harmoniku. Već sa trinaest godina, imao je debi sa Minhenskim simfonijskim orkestrom, a kao solista nastupao je sa brojnim orkestrima. Neki od njih su: Kamerata Baltika, Slovačka filharmonija i Simfonijski orkestar Danske. Zanimljiva je i činjenica da je Mounsen prvi skandinavski harmonikaš koji je imao resital u čuvenom Karnegi holu u Njujorku. U stručnim krugovima slovi za virtuoza i svestranog muzičara, a repertoar ovog mladog umetnika žanrovski je veoma raznovrstan, i obuhvata dela u rasponu od narodne do klasične muzike, preko sopstvenih transkripcija te dela autora kao što su Bah, Mocart, Skarlati, Čajkovski i Rahmanjinov, do savremenih ostvarenja pisanih za harmoniku. 

Saradnja Mounsena sa savremenim kompozitorima rezultirala je brojnim novim delima različitih žanrova posvećenih njemu, od solističke do koncertante muzike. Jedan je od nekolicine umetnika na svetu koji sviraju četvrttonsku harmoniku, instrument ručno pravljen u Italiji. 

Na početku emisije čućete Koncert za harmoniku i orkestar pod nazivom Ofelija pleše Svena Vidfelta Nilsena. Delo je 2012. godine naspiano za Bjarkea Mounsena i Simfonijski orkestar iz Orhusa, a objavljeno je 2018. na albumu sa Nilsenovim kompozicijama, koji i nosi naziv Ofelija pleše. Autor je o ovom ostvarenju rekao da je tokom pisanja bio u stanju da „čuje ples" slavnog Šekspirovog lika, a da je Mounsenova interpretacija njegove kompozicije između začuđujuće, blistave tišine i snažne energije, prepuna misterije.

Slede i dve kompozicije Pola Rudersa. Delo Hvatač snova iz 2004. godine, predstavlja Mounsenov aranžman za solo harmoniku izveden iz segmenta Rudersove kompozicije Serenada na obali Kosmičkog mora za harmoniku u gudače, čiji četvrti stav nosi naziv Hvatač snova. Odmah potom čućete i ostvarenje pod nazivom Zvuk i jednostavnost, koje je danski kompozitor napisao 2018. godine. Naziv je kombinacija naslova dva književna klasika: „Razum i osećajnost" Džejn Ostin i „Sedam stubova mudrosti" Tomasa Edvarda Lorensa, a samo delo je, po rečima autora, pisano bez strukturne i metričke složenosti.

U prikazima Mounsenovih interpretacija ovih kompozicija kritičari su istakli da najviše fascinira čitav niz delikantnih i prodornih zvukova koje ovaj harmonikaš crpi iz svog instrumenta, a glavni muzički kritičar Nju Jork Tajmsa - Entoni Tomazini napisao je: „kome su potrebni sintisajzeri kada imate ovog virtuoza u ansamblu".

Urednica emisije Marija Vuković