Vek harmonike – Đorđo Delarole

Ovaj italijanski akordeonista i profesor na Konzervatorijumu „Arigo Boito" u Parmi, specijalizovan je za istorijski informisano izvođenje rane muzike, a njegove koncertne aktivnosti zauzimaju važno mesto u Italiji, Evropi, Sjedinjenim Američkim Državama, Kini i Africi. 

Na albumu Sonate sa delima Skarlatija, Delarole svira na harmonici prilagođenoj Valotijevom temperovanom sistemu, odnosno štimovanoj na 415 herca. Ovaj sistem je u 18. veku osmislio italijanski orguljaš, kompozitor i teoretičar muzike Frančesko Valoti. Svirajući na ovako prilagiđenoj harmonici Delarole prikazuje zvučni svet Skarlatijevog repertoara u najboljem izdanju. 

Za album Sonate, iz korpusa od oko šest stotina Skarlatijevih sonata, Delarole je pažnju usredsredio na zbirku Vežbe za čembalo objavljenu u Londonu 1739. godine, koju je kompozitor posvetio portugalskom kralju Žoau Petom, na čijem dvoru je bio angažovan kao učitelj princeze Marije Barbare, buduće kraljice Španije. Najveći deo njegovih sonata za čembalo nastao je upravo kao deo časova koje je držao princezi. U transkripcijama za harmoniku Delarole je istakao didaktički princip komada, demonstrirajući u isto vreme svoje umeće u domenu istorijski informisanog izvođenja. Osim toga, zvukom harmonike štimovane na 415 herca, postigao je i efekat kamernih orgulja na kojima su Skarlatijevi savremenici neretko svirali njegove sonate. Naime, određene sonate sadrže i uputstva za izvođenje na orguljama, i to upravo na kamernim orguljama sa malim brojem registara, uobičajenim za svetovne i kućne prilike. 

Urednica emisije Marija Vuković