Majstori baroka

Na ovom svežem diskografskom izdanju cenjeni francuski violončelista i stručnjak za izvođenje na instrumentima iz ranijih epoha, Bruno Kokse je želeo da u studiju zabeleži dela koja je, pored Bahovih svita, najčešće izvodio na koncertnoj sceni. Takođe, umetnik je koristio kako prvo izdanje Vivaldijevih sonata za violončelo objavljeno u Parizu 1740. godine, tako i rukopisni prepis iz biblioteke grofa Šenbrona u Vizentajdu, ali i manuskript sa do sada neobjavljenim sonatama venecijanskog majstora koji se čuva u arhivi Napuljskog konzervatorijuma. Tako su se na ovom disku našle i manje izvođene sonate pored poznatog seta od šest objavljenih dela u iteraciji sa njihovim rukopisnim prepisom iz bavarskog dvorca. Kako sam Kokse kaže, inspiraciju da snimi sonate dobio je i zbog instrumenta koji mu načinio graditelj Šarl Riše 1996. godine kao kopiju Stradivarijusovog violončela „Kristijani", koje je u međuvremenu sazrelo u punokrvni solistički instrument.

O samoj genezi sonata za violončelo nema puno podataka. Veruje se da su nastale između 1720. i 1730. godine i napisane su u tipičnom četvorostavačnom ključu u kojem se smenjuju spori i brzi stavovi. Sonate za violončelo su inače bile u modi u venecijanskom kontekstu prvih decenija XVIII veka. Naime, Benedeto Marčelo je takođe pisao dela u ovom žanru, koja stilski podsećaju na Vivaldijeva, tako da je, prema mišljenju nekih muzikologa, moguće da su dva autora bila međusobno inspirisana ili da su jednostavno odgovorili na „duh vremena" i popularnost koja su ova dela nosila sa sobom.

Urednica Ksenija Stevanović