Perl Bak, književnica proslavljena romanom „Dobra zemlja”

Detinjstvo i veći deo života je provela u Kini, pa je najveći deo njenog književnog stvaralaštva posvećen Dalekom istoku. Usvojila je sedmoro dece i osnovala prvu međunarodnu agenciju za usvajanje međurasne dece koja su tada smatrana „neprikladnom" za usvajanje. Osim Nobela, dobila je preko tri stotine nagrada za humanitarni rad na poboljšanju rasnih odnosa u svetu.

Njen prvi roman „Istočni vetar, zapadni vetar" opisuje sudar između stare i nove Kine, kao i dva različita kulturološka pogleda na status žene. Za drugi roman „Dobra zemlja" dobija Pulicerovu nagradu. Ova saga o porodici kineskih farmera koja se bori da preživi je bila najprodavanija knjiga u SAD 1931. i 1932. godine i prvi deo trilogije koji Perl Bak nekoliko godina kasnije donosi Nobelovu nagradu.

Po ovom romanu napravljena je predstava na Brodveju, a zatim je snimljen i film. Procenjuje se da je iza Perl Bak ostalo stotinak napisanih dela. Rukopis njenog poslednjeg romana „Večno čudo", otkriven je 2013. godine, četrdeset godina posle njene smrti i ubrzo objavljen. 

Roditelji su joj bili prezbiterijanski misionari u Kini gde je Perl Bak živela od trećeg meseca svog života. Prvo je progovorila na kineskom, a kasnije je naučila i engleski jezik. U SAD odlazi na studije književnosti, gde dobija dve master diplome - na univerzitetima Kornel i Jejl. Predavala je englesku književnost na više kineskih i američkih univerziteta. Bila je pobornik multikulturalnih porodica i do kraja života radila na promovisanju rasne tolerancije.

Osnovala je udruženje „Istok i Zapad" kako bi promovisala veće razumevanje naroda, kao i fondaciju za finansijsku pomoć američko-kineskoj deci. Njen lik se nalazi na američkim poštanskim markama, a farma na kojoj je provela starost je proglašena za istorijsko mesto u Sjednjenim Američkim Državama.